 |
Questa pagina è stata trascritta, formattata e riletta. | |
| tesoro letterario di ercolano | 23 |
Tavola XII.
Fac-simile dei caratteri greci antichi della colonna XV. del papiro dello stesso Filodemo intorno ai vizî lib. X.
. . . . . . . οἱ
δε δι᾽ἀν προσηκει, ὁ δε και ε-
πι τοις μη προς ἡμας ατιμαζει.
Και νη Δι᾽ἁς αδικον δια του ταπει-
5 νουν ἑτερους, ἑαυτον μετεωρι-
ζειν, αλλα δη δια της οικειας
ὑπεροχης. Διο και Λυσανδρος
Αγεσιλαῳ καταστασαντι
χρεωδαιτην ἑαυτον, ηπιστα-
10 σο γε συ τους φιλους, ειπεν, ελατ-
τους ποιειν. Και πολλακις ἑαυ-
τον επερωτᾳν, τι μεν αγαυρι-
ᾳν ποιουν, και ὑπερηφανειν;
ὁτι κερματια κεκτημαι πλει-
15 ονα; αλλ᾽ὁτι ὑπερεχομαι των
ευγενων, ητοι στρατηγουν-
των, και τιμωμενον ενιαυ-
σιᾳ περιβολῃ χλαμυδος; Εὐρη-
σει γαρ ταπεινον ἑκαστον, και
20 την επ᾽αυτῳ καυχησιν ανα-
γωγον. Και διαιρειν μεγαλο-
ψυχιαν ὑπερηφανιας, αλλα μη
συμφυρειν, ὡς ἑν, και ταυτον· διαφε-
ρει γαρ, ὁσον και επι του σωματος
25 οιδησεως ευεξια· και εστιν του
μεν μεγαλοψυχου το καταφρο-
νειν των τυχηρων, ὑπερεχον-
τα τῳ της ψυχης ογκῳ· του δ᾽ ὑ-
περηφανου το δια κουφοτητα
30 ταυτης εκπνευματουμενον
ὑπο κτησεως ὑπερορᾳν ἑτε-
ρους· Και λογιζεσθαι, διοτι ζω-
α μεν ουκ ατιμαζει τα τυχον-
τα συντρεφομενα αυτοις, οἱ-
35 ον ἱπποις, και κυσιν, και τοις
ὁμοιοις· ανθρωπον δε το τηλι-
κουτῳ διαφερον, και συμφυ-
λοτατον αυτῳ, διοτι κεκοσ-
μηκε
illi quidem in iis rebus, in quibus convenit, hic vero etiam in iis, quae extra nos sunt, contemnit. Et per lovem quam iniustum est alios deprimendo seipsum extollere, non vero per propriam excellentiam. Quapropter etiam Lysander Agesilao, qui ipsum constituerat carnium distributorem, noveras, inquit tu amicos conculcare. [CAP.XIII. Iuvat se ipsum saepe interrogare, cur tantopere superbiat, cum unusquisque miser sit.] Saepe etiam opus est seipsum interrogare, quid sic faciat eum insolescere, ac superbire: num quia nummulos possideo plures? an quia nobilibus, vel imperatoribus, et annua chlamyde insignibus antecello? Inveniet enim unumquemque miserum esse, et ob idipsum gloriationem ineptam. [CAP. XIV. Distinguenda magnanimitas a superbia] Et distinguere magnanimitatem a superbia, non autem confundere, ut unum et idem; differunt enim, quantum bona corporis habitudo a tumescentia! magnanimi quidem est spernere fortunae bona, quippe ipsis animi eminentia praestat; superbi autem ob animi levitalem inflari, et propter suas possessiones alios despicere. [CAP. XV. - Considerandum cur bruta animalia non despiciant viliora, quae secum nutrita fuere: homo vero hominem sibi conjunctissimum] Et considerare, cur bruta animalia non despiciunt alia viliora, quae cum ipsis nutrita fuerunt, ut equis, et canibus, et hisce similibus adcidit; hominem vero, genus adeo a brutis differens, et sibimet cognatione coniunctissimum homo despicit, quia mentem studiis exornavit. . .
