Pagina:Stóries e chiánties ladines.djvu/23


15

E desmentiè l mangiè e vigni tleşůra,
Olá k'ëles gonót féž gran revina,
Sòfla e chiara bèl frëm důt spaventades,
Batan col pè, devérs l nemic oltades:

Inscí lascia ten còlp i jon', les jones,
I balarins, les bèles balarines,
I gran patrons e důtes les patrones
Só póst, só vin, la bira e chi les bines,
Chiara e ciůtia, coriůš důt' vérs la pórta,
L'oedl fit sů na figůra bůrta e stórta.

Perchí donca na modazion tan grana?
L salvan dĕ Pisciadů vèghen sůn pórta
Conšideran l bèl pér dĕ la Forlana,
Gostin, sůn só chiapèl na plu̥ma stórta,
Tina, la bèla picera Ladina,
Cu̥cena dal balé scèc na bambina.

"Dĕ gni jů a sègra n'ái zënza l'aoşanza,
Kës m'è proibi da mia vita salvara;
Mò kest an n'ái podů plů fa sconanza
Per chièz afári, k'i á da fa in Arlara;
I son bèl scialdi vèdl e stanc atira,
Per këš òi palsé e bëi şëgn n gót dĕ bira."

Inscí digeṓ l salvan: důt' i féž vives;
Dlon chiacolan damanen les nevèles,
K'è sů per Pisciadů e këles gran rives.
L salvan da maladët les diš důt bèles,
Conta dĕ Boà, dĕ Pisciadů e Col Cèdla,
Dĕ Mëşores, inscikĕ na ria vèdla.

Da nu̥ scomëncia l bal, da nu̥ les ródes,
Da nu̥ la pësten fóra la terdéca
Dër da catif, inscikĕ l'ó les módes
E k'an fageṓ a la nóza dĕ Rebéca;