Pagina:Stóries e chiánties ladines.djvu/16


- 8 -

 
La gana ascòlta dī con gran paziënza
Kestes paróles bůrtes sconveniëntes,
Mò a la finada digela: "Con lizënza,
Scòlta şëgn, bòchia lérgia! Tů tĕ mëntes,
Digean kĕ kiš chiamůrč è in tůa baldanza
E kĕ t'as d'ëi tů sòl la padronanza.

L mich dĕ důt èl lascé i chiamůrč in vita;
Ëi fòrma dĕ nůš crëp la maiů belëza,
Nĕ féž a d'gůn' dĕ mal e sĕ merita,
K'an i defënĕ důt' cant' con frankëza
In pè d'i fa la chiacia con na maza
E desdrů půc a půc důta la raza."

"Ah, sciòra gana, chiara, tan scicada!"
Respògn l salvan con rabia mal scognůda;
"A degůn' n'ái metů mai val tĕ strada,
Da mé plů kĕ dad atri a důt' segůda;
Dĕ salté dṓ a chiamůrč ái bëgn la orèla,
Sī spó kiló o magari in Crën dĕ Sèla.

Picera gana, scòlta na paróla!
Tĕ pënses masa a gënt dĕ la planůra,
Atramënter la cósa èster nĕ póla;
Zënza comé nĕ fòsses şëgn tan důra;
Dĕ tó bèl iágher ès t'inamorada,
Ël è kësta oritè a mé desmostrada.

Nòs, salvans, tĕ son masa stlèt', Tanina,
Da n pèz incá bèl l vèghi e mĕ n'intëni;
Mò sopérbia gonót á fat revina;
Tĕ gran desgrazia, š'i vèg dërt, tĕ mëni
Ki ëi sòt kiš crepons, oh půra gana;
Mò chiara bëgn, segů sai, k'ëi t'ingiana!

Ki k'abitëia sòt kiš crëp la planůra,
È sta conòs e falč e rī dagnòra;