Pagina:Stóries e chiánties ladines.djvu/13


- 5 -

Tanina lascia piz dĕ Boá contënta,
Dal bon Gostin důt mól acompagnada,
Sĕ trapina jů pért per na val strënta,
Pasa tòc dlongia n léc dĕ nëi dlaciada,
Inců chiamó tlamé "léc dĕ la gana"
E růa pró n bůš, kĕ pé dĕ la òlp la tana.

"Këš è kiló mi albérc", diš şëgn Tanina;
"Dĕ půr aspèt ascògnel gran belëza,
È laoré da it da man espérta e fina,
Dĕ vigni vérs forni dĕ gran rikëza;
Dĕ d'ël plů tért tĕ mòstri pa la strada,
Šĕ tůa senzeritè sará porvada."

Gean despó inant, arjongi la forcèla,
Kĕ féž corona strënta a la valada,
K'è per gi jů la strada la plů snèla,
Bëgn k'ërta e bůrta e strënta e dlonc dlaciada.
Dant va la gana, giama ála leşīra,
Dṓ spó l chiamůrč, tlamé dad ëla Zira.

L stlóp sůl spinè, la maza bëgn tegnida,
Féž zënza pòra l iágher na sbrisciada,
Sĕ tëgn sů dërt t'la val dĕ nëi corida
E féž kina j'a pè na gran slitada;
La strada, a gi sů longia e prigoròşa,
É jů pért cůrta e a l'espért nia sfadiòşa.

Revá jů tĕ la val důt' trëi sĕ frëmi,
Vèga nó lonč dad ëi na gran fontana;
Da tëmp, da crëp, da pères nĕ sĕ tëmi;
Per këš palsa iló l iágher e la gana,
Intrami dòi la sëi tĕ m'i tormënta,
Bèl tòc ůn dlongia l'ater şëgn sĕ sënta.

Scèkĕ crestal locënt è l'èga tléra,
Cër ía dĕ bèla véža bèla frëscia,