Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. |
Parceche l e da sae che l Pescion el tiraa despes el fiado desgario, e
canche el respiraa someaa che tirasse l vento.
Pinochio el s a da da fei par feisse nafre de corajo; ma canche l a capi
che l ea sara inze inze ra panza del mostro, l a scomenza a craia e a
bregara: el piansea e l dijea:
-Oiuto! Oiu to! Poereto me! No n elo negun che me po tira fora de ca?
- Ci vosto che te tire fora de ca, desgrazia?... - ra dito inze l scuro na
ojata ziela.
- De ci era sta osc? - l a damanda Pinochio, duto stremi.
-Re mea! Son un por Ton, che l Pescion el s a magna con te. E tu ce
pesc sosto?
- 16 no n ei nuia a che far coi pesc. Son un buratin.
- E alora, se no te sos un pesc, parce t asto lascia joti ’so dal mostro?
- No m ei mia fato joti ’so io: l e ben sta el a me magna! E ades ce one
da fei ca inze a scuro?
- On da se rassegna, e speta che l Pescion el m ebe para ’so dute
doi!...
- 16 no voi che l me pare ’so! - l a craia Pinochio, e l a taca danoo a
bregara.
- Gnanche io no vorarae che l me parasse ’so - l a dito l Ton - ma son
un filosofo, e me tiro su a pensa che co se nasce ton, l e meo mori
sote aga che sote oio!...
- Monades! - l a craia Pinochio.
- 16 ra penso cosci - l i a respondu el Ton - e chel che se pensa, el
disc el Ton politego, besen el rispeta!
- Ben... io voi min ’si da ca... voi scanpa.
- Alora scanpa, se te sos bon!...
- Elo tanto gran, sto Pescion che l m a joti ’so? - l a damanda el
buratin.
- Pensete che l e longo pi de un chilometro, zenza ra coda.
138
138 |