Pagina:Pinochio.djvu/114

Canche l ciar el s a ferma, l ometo l a smira alolo Paero, l i a fato un grim de carezes e l a i damanda riden:
- Dime, bel pizeto, no vosto vieni anche tu inze l paes de ra Fortuna? - Seguro zerto che voi vieni.
- Alora te l digo alolo, bel pizeto: inze l me ciar no n e pi posto. Te vedes ben anche tu, che l e beleche pien!...
- Passienza - l a dito Paero - se de inze no stago, me adatarei a me scenta su su ra palmores.
L a fato un souto e l e monta a caaloto de ra palmores.
- E tu, bel pizeto!... l a dito chel on, pien de riguardo, a Pinochio - ce festo? Viesto con nosoutre, o restesto ca?
- Min stago ca - l a respondu Pinochio. - Voi torna a ciasa: voi inpara e me fei onor a scora, cemodo che fesc dute i pize judiziosc.
- Bon pro!
- Pinochio! - l a dito Paero. - Scoteme: vien con nosoutre e se ra godaron un mondo.
- No, no, no!
- Vien con nosoutre e se ra godaron un mondo! - s a sentu cuatro ojes che es craiaa dal ciar.
- Vien con nosoutre e se ra godaron un mondo! - s a sentu zento ojes che es craiaa dutes insieme inze l ciar.
- Se vieno con vos, ce dijarara ra me bona Fatazina? - l a dito el buratin, che l scomenzaa a se senti nossice e l no saea pi ce fei.
- No te fascia ra testa a pensa ce che sara doman. Pensa solo che moon par un paes agnoche podaron fei fraia da bonora fin da dassera!
Pinochio el no n a respondu, l a sospira na ota, un outra ota, po ancora una e dinultima l a dito:
- Fejeme nafre de piaza: voi vieni via anche io!...

114


114