 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
AD
ISABELLAM ANDRAEINAM,
SECULI SULPICIAM.
Florem illibatum populi suad æque medullam.
Contribuire Deæ, Cypris, Tritonia, Iuno;
Carmine te facili dicam, tua munera dicam.
Cypris, natalem creperi cum luminis auram
Libares, medio spumantis gurgite Ponti
Emergens, vultumque tibi ciliumque, comamque
Flore venustatis tinxit; Geniumque leporum
Omnibus inspersit membris: Venus altera ut esses,
Alma Venus, sed casta, & casti mater Amoris.
Mox, ubi conspexit neglecta crepundia Pallas,
Indidit Ingenij vires, & femina Famæ
Pierio facilem perfundens nectare mensem,
Pierio facilem perfundens nectare linguam.
Nectare, quo prisci duraret Suada theatri.
Pennato sequitur gressu Saturnia Iuno,
Nubilis indignans fine coniuge virginis annos
Ladi: felicem thalamum, tædasque iugales,
Et tabulas ornat: carmen canit ipse Hymenæus.
Duceris à caro, & numerò fœcunda marito
Multiplici patens Lucinæ prole labores.
Constans connubij vinculum? Tu coniuge digna;
Te pariter coniux, cui pignora cara dedisti.
Nunc ternæ veterem Divæ posuere furorem,
Quasque Paris peperit rixas, feliciter aufers.
Tu nova dicaris Cypris, Tritonia Iuno:
Casto coniugio, Sophia, vultusque decore.
| b DEL |
