Pagina:Joppi - Testi inediti friulani dei secoli XIV al XIX, 1878.djvu/116

290

Joppi,


      Mi vēs mostrāt gran ben za pal passat
      E cumò scorozāt vo sēs cun me,
      Dimi la cause e dimi lu parcè
      Dimal, misār sartōr, che vuei savè.

Ben spes cun me za favelà solèvis,
      S'iò jari in qualchi lūc, vignivis lì
      E Barbaruze chiare, mi disevis,
      Ahimè che ti ami, ch'iò mi sint murì;
      E pur un dì ches dīs chenci su levis
      E iò tiravi sede ahimè chì, chì;
      E senze dì bondì nè saludà,
      Par une androne iò us vedei voltà.

Mo parcè tante còlure ben miò,
      Parcè, sartōr miò chiār, fàiso cusì?
      Pensàso fuars che ami altri che vò?
      O no la fè, vorès plui prest murì,
      Cho savēs ben chu lu miò cūr no pò
      A doi madors di bon amōr servì,
      Donchie ben miò dulà veso chiatāt
      La cause che cumò sēs scorozāt?

Se ben tal volte cun qualcun favèli,
      Iò burli, iò fās par passà ’l timp cusì:
      O miò sartōr, mi brusi lu sorēli
      Se ami altri che vo, crèdilu a mi:
      Vo sartōr di cuzì, iò fās curdèlis,
      Cusì lavorarìn duquant lu dì
      Lis fuarfijs, la gusièle, e 'l brazolār,
      Vo doprarēs e iò lu miò telār,
      Donchie fazìn la pās, sartōr miò chiār.


l.


Iò us ringracii, misār scodelār
      De matinade che vo mi fazèris
      E dei garofui che vo, ben miò chiār,
      Tacās al mūr sot lu balcon metèris:
      Al iare dì quasi lusint e clār
      Che angimò di sunà si complasèris,
      Però ringratïà simpri ni mai
      Lu garbāt scodelār iò dovarai.