Pagina:Goldoni - Opere complete, Venezia 1915, XX.djvu/38

30 ATTO PRIMO

Lucietta. Se ti savessi cossa che la n’ha fatto! Domandighe alla cugnà: quella frasconaa de Orsetta, e quell’altra scagazzerab de Checca, comuodo che le n’ha strapazzao. Oh! cossa che le n’ha dito!

Pasqua. E donna Libera n’ala dito puoco? Ne podevela malmenare più de quello che la n’ha malmenao?

Toni. Coss’è? Coss’è sta?

Beppo. Cossa xe successo?

Lancietta. Gnente. Lengue cattive. Lengue da tenaggiare.

Pasqua. Semo là sulla porta che laoremo col nostro balon...

Lucietta. Nu no se n’impazzemo...

Pasqua. Se savessi! Causa quel baron de Toffolo Marmottina.

Lucietta. Le gh’ha zelusia de quel bel suggetto.

Beppo. Cossa! Le ha parla co Toffolo Marmottina?

Lucietta. Se ve piase.

Toni. O via, no vegnì adesso a metter suso sto putto, e a far nassere delle custion.

Lucietta. Uh se savessèc.

Pasqua. Tasi, tasi, Lucietta, che debotto torremo de mezo nu.

Beppo. Con chi parlavelo Marmottina?

Lucietta. Con tutte.

Beppo. Anca con Orsetta?

Lucietta. Me par de sì.

Beppo. Sangue de diana!

Toni. Oh via, fenimola, che no voggio sussuri.

Beppo. No, Orsetta no la voggio altro; e Marmottina, corpo de una balena, el me l’ha da pagare.

Toni. Anemo, andemo a casa.

Lucietta. Titta Nane dove xelo?

Toni. El xe in tartana. (con sdegno)

Lucietta. Almanco lo vorria saludare.

Toni. Andemo a casa, ve digo.

Lucietta. Via, che pressa gh’aveu?

Toni. Podevi far de manco de vegnire qua a sussurare.

  1. Ragazzaccia.
  2. Impertinente.
  3. Se sapeste.