Pagina:Foscolo - La chioma di Berenice, 1803.djvu/77


71

CATULLI Epistolium

ad

hortalum


Etsi me assiduo confectum cura dolore
     Sevocat a doctis, Hortale, Virginibus;
Nec potis est dulceis Musarum expromere foetus
     Mens animi: tantis fluctuat ipsa malis.
Namque mei nuper Lefhaeo gurgite fratris
     Pallidulum manans alluit unda pedem,
Troïa Rhoeteo quem subter littore tellus
     Ereptum nostris obterit ex oculis.
Alloquar? audierone unquam tua facta loquentem?
     Numquam ego te, vita frater amabilior,
Aspiciam posthac? at certe semper amabo
     Semper moesta tua carmina morte canam;
Qualia sub densis ramorum concinit umbris
     Daulias, absumti fata gemens Ityli.
Sed tamen in tantis moeroribus, Hortale, mitto
     Haec experta tibi carmina Battiadae,
Ne tua dieta uagis nequicquam credita mentis
     Effluxisse meo forte putes animo,
Ut missum sponsi furtiuo munere malum
     Procurrit casto virginis e gremio,
Quod miserae oblitae molli sub veste locatum
     Dum adventu matris prosilit, excutitur,