Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/295

Vinavon aschi’ adina
Ha’ l stoviu girar
E cun tut fuv’ ei tutina
20Mai ruaus d’ anflar.
Onns svaneschan, tutenina
Ses cavegls ein alvs,
Enzitgei tscherch’ el adina
Che rendess el salvs.
25Mo in liug ch’ gli la patria
Remplazar pudess,
Anfl’ el mai sin questa tiara,
Sch’ el la revolves.
Ed il fest el puspei meina
30En siu maun tremblont.
„Ge sevolv’ encunter casa,
Pauper viandont!“
In pertratg e la speronza
Tegnan el si dretg
35De pusar la stauncla membra,
Sut patern, bien tetg.
E siu tgau vulev’ el metter,
Giu sper ses babuns,
Sin senteri ella fossa
40Sper quels cars e buns.
E bargend crod’ el per tiara,
Arivaus el liug.
45„Dulscha, cara, sontga patria!“
Ei aunc stau siu riug.
Dalla tuor ils zens plonschevan
En solem serius accord,
Quolms e spundas rebattevan
Igl annunzi d’ ina mort
5 Arrivada gia sin l’ ura
Allas Musas prematura. —
Sil sonteri en l’ umbriva
Della tuor dil petschen vitg
In conduct solem arriva
10Cun la salma digl amitg,
Cun tschupials d’ honur ornada
Per la viarva bein cantada.
Alphons Tuor, tiu num resuna
Dallas levzas de scadin,
15Ch’ enconuscha la fortuna
Digl arcan, sublim destin,
De fixar en poesia
La dolur e la legria. —
Cun amur tei sper la tgina
20Han las Musas salidau,
Cun favialla zun carina
Tes pertratgs celests dotau:
Tia benedida plema
Ha quels scazis mess en rema.
THOMAS DERUNGS.
Poesias.
In petschen tschupi sin la fossa dil poet sursilvan Alphons Tuor.
(Nach Gasetta Romontscha, Nr. 15, 1904.)