Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/419


Canzuns spirituælas davart Cristo Gesu 405

Nel flaung con launtsch’uzæda,
L’ füt dô üna scanæda,
30 Chi sieu chær chour hó træs forô.

Cert sgür eau meritaiva
La mort ch’El indüraiva,
Eau sum il delinquent;
La cuolp’ais tuotta mia,
35 La paina tuotta sia,
Nun ais quast mœd d’amær stupend?

O tü mieu dutsch Salvæder!
Ammabel Dieu Spendræder!
Chi spirast taunt’amur;
40 O quaunt ais l’orma mia,
Containta da stær quia,
Per meditær la tia dolur.

Chia sajan reveridas,
Tas plæjas e feridas,
45 Infin ch’ais vitt’in me:
Chia l’œlg las preferescha
A tuot, e s’ divertescha
[p. 535] Con mieu sacrifichiô Agne.

Con grazch’ais imbellida,
50 Sa fatsch’impallidida;
Sieu chiô incoronô
Con spinas ais, ch’il foran;
Seis œlgs brillants eir moran,
E sieu frunt ais tuot sangunô.

55 Ed eir las sias massellas,
O quaunt ch’ellas sun bellas!
Schabain smaridas vi;
Dals levs tremblants, s’ cognuoscha,
La sia mortæl’anguoscha,
60 Ch’El uossa vò sentind àqui.

O Dieu! quaunt allegria?
Saint eau, à vair aquia,
Con œlgs illuminôs