Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IX.djvu/131


Volkslieder. 117

Non ’vess ma cret quétant da vus
Crajeiva d’havair ün bun spus.

Non ’vess fat quai nell’quista gieda
60 Scha giuvn’onesta füssat steda.

Schi trat dimena la merceda
Me ’m ’vais fin uossa snaranteda.

Scha vus non ’vessat tant tradi
Meis pled havess eu sgür mantgnü.

65 Co ’vais il vöss sainz’oter dir
In quista moda’ s lasch eu dir

’Na buna part del oblig vos
Rendant il mieu vus qui faros

Schi «pietigot» il meis char spus
70 In man da Diou as di a vus.

Eu sun cuntaint da meis destin
Cha l’amur nos ha fat ’na fin.

b.

(Annalas XI, Vital, p. 216 — 17.)

La buna saira, meis char spus,
Eu v’ less tschantschar duos pleds con vus.

Duos pleds con mai volais tschantschar
Schi con pacs pleds as fat incler.

5 Vus m’eschat passà daspera via,
Non s’ vais degnà da ’m salüdar.

Scha salüdada eu non s’hai,
Schi ha eu la radschun per quai.

Non staivat esser usche ’ndiscret,
10 Non staivat crajer in vardet.

Eu ha bain vis eis l’oter di
A discurrir con quel ami.

Non staivat esser ün crudel,
Vus staivat dir, chi chi ais quel.