Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/974

966 Gion Antoni Bühler

valisch ad üna clavilla e se mettet a seser sper la meisa, sperand che compari prest inzatgi. In paucs moments s’avrit l’üsch della stüva e la mamma intret. Ella surstet a ver ün ester sper la meisa; ma Gianin s’alzet e clamet: „Cara mamma, non me conoscheis vus plü?“Il proxim moment mamma e figl s’imbraçetta e spandettan larmas d’allegrezza. Ün sentiment de beatezza prendet possess dal cor della buna donna Gretta, vezend ella, che siu figl era returnau a casa in ün aschi bun stadi. Gia siu exteriur l’attestava, che siu figl stoppi haver manau üna buna vita in terras estras, essend el aschi flurint et ün giuven da tala stupenda comparsa. La mamma jet subit a far üna çeina per il figl e quel la sequitet in cuschina, inua el gia comenzet a raquintar sias novitads dellas terras estras. Pür tard nella notg se mettettan mamma e figl a dormir.

Vezend l’auter di ils vischins d’Alvaschein il Gianin, els fagevan ögels gross; pertgei els capivan bein, che quel stoppi se recattar in bunas circumstanzias, havend el saviu returnar a casa sco ün signur; e che el stoveva haver hagiu buns dis in terra sestras, quei comprovava sia statura e bella figura. Tot discurreva dad el cun grand respect, e tgi l’intupava, il beneventava cordialmein. Il terz di reçevet el novas, che sia cassa sei arrivada a Casti, et el la faget subit manar a casa sia. Ella contenet bella vestimenta e da totas sorts regals per la mamma et er per parents e conoschents. Passai ils prims dis, gli vegnit la cuveida d’ascender ils munts; el prendet ün sclopet da caçia e partit da casa üna bella damaun fitg mamvegl. Plü ault che el muntava, e plü liber che el respirava nella fresca [p. 263] aria alpina. Quantas selvaschinas el haveva sclopetadas, non savein nus; ma nus havein gia anticipadamein raquintau, che el haveva cattau a Zitail sia veglia amitga Marinella, che el la haveva accompagnada fin alla Motta vallacca e la haveva impromess, da visitar la ün di a Salogf. Cur el quella sera returnet a casa, el raquintet alla mamma siu incunter cun Marinella e la mamma accorschet subit, che questa giuvna hagi fatg üna granda impressiun sün siu figl; ma conoschend la mamma la Marinella per üna excellenta giuvna, ella raquintet a Gianin, co ad Alvagni tot respectavi quella stupenda giuvna causa sia modestia, ses buns deportaments, sia diligenza e habilitad, qual agüt ella portavi a tots infirms, co ils patruns la podevien confidar tot lur öconomia e co ella da quels eri tenida sco üna figlia e na be sco üna servienta. Gianin confesset sinceramein a sia mamma, che questa Marinella fussi la prima giuvna, la quala el çercassi per sia muglier, sche el fussi intenzionau da maridar, e la mamma gli respundet: „Üna megliera donna, che quella, tü non cattasses nell’intêra vallada, e jeu la beneventass da cor per mia figlia“.