Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/847


Il Novellist II 839

a mauns a nos persecuturs; secondo hai jeu aunc adina tema, che la banda de Zigeuns me savess cattar qua; quella schenta solan de vegnir il temps d’inviern vers [p. 156] l’Italia e tgi savess nus garantir, che quella banda non sappi oz ne damaun passar tras quella contrada, schaschend quella citad d’Aosta giust sper la strada del grand S. Bernard, la quala eis quasi la pli frequentada via alpina de nos temps. Ti vezzas pia, car Fabian, che nus stovein bein ponderar, tgei che nus fagein; cura che la disgrazia nus tuccass, fuss que memia tard de la saver allontanar.

Ti eis zun memia timida, Felicitas. Ils Locarnès non pensan a nus pli e fin qua non vegn negin de Locarno, per nus anquirir et ils Zigeuns non tema jeu pli dapi che ti eis mia muglier. In cas de basegns vegniss jeu a requirir il agit della policia, sche els me dovessen molestar.

Miu bun Fabian, Ti conoschas zun mal ils inschegns dels Zigeuns, sche di supponas, che els me vegnissen a rubar sin ina moda, che Ti savesses requirir il agit della polizia, respondet Felicitas. Vegnen els sin mes vestitgs, sche sun jeu persa, Ti pos intraprender tgei che Ti vul. Vul Ti als far resistenza, sche te mazzan els simplamein, e mei tormentan els plaun plaun fin a la mort.

Quels plaids de sia muglier fagettan sgrischur a Fabian, sentind el pér memia, che Felicitas haveva raschun. Ils Zigeuns ein schenta astuta, che non se laschan clappar aschi tgunsch dalla policia. Lur furberias comettan els cun ina granda temeraritad, mo era cun ina diabolica adestrezia, e da rar che la policia eis in cas de clappar in tgau d’ina banda de Zigeuns. Pli che Fabian pensava al advertiment de sia muglier, e pli che sia anguscha crescheva. El se resolvet perquei d’obedir al cussegl de sia muglier e de bandonar questa contrada. Essend però l’aura ils proxims dis fitg pluviusa, non volettan ils dus conjugals intraprender il stentus e perigulus viadi sur la montagna, avant che il temps se midi. Del reminent vegnittan els perina ded esser fitg circumspectus in scadin rapport e de non s’exponer memia fitg al perigel cun se mussar da tot temps sin las stradas della citad.

Finalmein vegnit l’aura sereina e la via sur la montagna practicabla et ils vagants se resolvettan de partir l’autra damaun d’Aosta per passar il grand S. Bernard. Quest ultim di de lur dimora ad Aosta dettan els aunc pliras producziuns nellas osterias della citad e fagettan ina buna raccolta. Pér tard la sera, che la notg era gia arrivada cun granda stgiraglia s’allontanettan els or da l’osteria per se render in lur quartier, che era in ina casa in toc dador la citad. Ils dus conjugals jettan a braç tras las stradas et or’da la citad vers lur quartier. Els non eran pli da lunsch da lur habitaziun, cura che els passettan sper intgina giganta pomèra vi,