Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/108

84 Märchen

in uaul, ha il prenci udiu davos el a grent: Spetga empau! Spetga!“ Cul ha mirau anavos, eis ei vigniu ina reuna neutier, ei seglida sin cavagl et ha detg: „Jeu sundel l' olma de quei miert, che ti has schau satrar e sundel vignida per gidar tei. Fai mo sco jeu comondel; lu stoi ei ira bein 5 cun tei!“ Arrivai ella tiarra dils Mors, ha la reuna cumendau ad el ded ira la notg tier la tuor, nua ch' il retg dils Mors veva en igl utschi e ch' ei era bia, bia guardias. El deigi lura sesgraflar dil mir si, prender igl utschi ord caset e turnar engiu; aber mirar de prender nuot auter, che mo igl utschi. La sera ei il prenci se fatgs vid la tuor e duront la notg eis 10 el sesgraflaus siado, tochen ch' el ei vignius si ella combra, nua ch' il caset era circumdaus de guardias. Mo la schuldada della guardia durmevan et il giuven ha saviu prender ora igl utschi ord caset senza breigia. Contemplont … el aber il bi caset d' aur, steva el mal, de stuer schar leu quella bialla caussa et el ha encunter il camon della reuna empruau de prender 15 giu il caset. Quei ha destadau la schuldada e quella ha priu e manau el en perschun sco lader. Ella perschun ha aber la bunna reuna visitau el. „Mira, co ei va cun far siu tgiau et esser enguords!“ ha ella detg. Cheu ha il giuven bargiu e plirau; mo la reuna ha trustiau el e detg: „Lei mo; jeu vi schon gidar tei! Il retg vegn dameun a schenghigiar à ti 20 la vetta, sche ti empermetas, de purtar ad el il cavagl d' in de ses vischins retgs. E quei mo empermetta! Fas ti, sco jeu ditgel, vein nus en quort temps il desiderau animal!“ Lautra dameun ha il retg fatg vignir il giuven avon el et empermess à quel, sch' el porti ad el il cavagl alv de siu vischin, la libertat et igl utschi. Il prenci ei sinquei cavalcaus naven 25 et el e sia reuna ein gleiti arrivai el marcau dil retg, che veva igl excellent … cavagl alv. Puspei ha la reuna instruiu il giuven, co el hagi duront la notg de far, per prender il cavagl; aber era admoniu, de bucca tuccar en enzitgei auter. Senza che las guardias encorschien, eis ei reusiu al giuven de vegnir el nuegl, nua ch' il cavagl alv era. Schon veva el senza 30 laventar schau lartg il cavagl, cul ha viu ina fetg bialla cozza en in encarden. … „Quei fuss ina cozza sin miu cavagl“, ha el tartgiau et emblidont la reuna, tucava el en la cozza. Enaquella ei ina guardia sedestadada, ha dau larma et il prenci era puspei prischunier. La reuna ha era quella gada visitau el en parschun e fatg reproschas. Mo vesent ella, col prenci 35 temeva la spada dil bojer, ha ella detg: „Quei retg dat à ti libertat, sche ti empermetas de purtar ad el la bialla princessa, che vegn pertgirada el proxim marcau de diesch dracs.“ L' autra dameun ha il prenci, cura ch' el ei vignius manaus avon il retg, stuiu raquintar tut, per co e pertgei el levi prender il cavagl. Udent il retg la historia, ha el detg: „Sche ti portas 40 a mi la bialla princessa, che diesch dracs pertgiran el proxim marcau, deis ti ver il cavagl.“ „Quei vi jeu empruar de far“, ha il prenci respondiu, et ei han dau el sinquei libers. Culla reuna eis el eunc quella sera vignius sper in vegl, vegl chisti; en quel era la bialla princessa. Cun agid della