Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/104

80 Märchen

sera alla fin, cura che la regina dueva vignir barschada. Schon vevan ei manau ora la giuvna sil prau dils torments, ils bojers vevan pinau il caset e ligiau ella vid il pal, cura ch' ei han udiu a sunar trombeta. Siat cavaliers sin stupens cavagls alvs ein cavalcai neutier, mintgin in bi pop 5 en bratsch. Igl emprim dils cavaliers ei galoppaus tralla fuola et ei ius vi tiella sora schent: „Nus vein deliberau tuts tes siat affons ord l' aua, e purtein els à ti; ussa aber tschontscha, cara sora; nus essen deliberai!“ La giuvna regina ha lura tschintschau l' emprima gada, raschunont, co la regina veglia hagi fatg cun ella. Udent il retg quei, ha el fatg barschar 10 sia mumma, quella stria, en stagl de sia bialla e bunna dunna, culla quala el ei vivius bia dis et onns en ventira.

65. Il Tignus.

Avon debiars onns era ei in grond signiur, che veva in sulet fegl. Mont il signiur ina gada ell' ujarra, ha el schau anavos il pign sut la survighilonza 15 della mumma. Quella ha aber stuiu in di schar fugir il giuven ord casa, e quel ei ius, per ir a mirar giu il mund. Sin via ha il giuven entupau in segniur cun ina gasacca verda, e quel ha emprau el, nua ch' el mondi. „Ad emprender enzitgei“, ha il giuven respondiu. „O, lu vi jeu dar scola à ti.“, ha quel della gasacca verda dau per risposta; „mo semeta 20 si dies a mi!“ Senza bia patertgia ei il giuven semess sil dies digl jester, e quel ei ius cun el tral luft, tochen tier ina casa, nera e macorta, bucca dalunsch d' in marcau. Leu ha il signiur mess giu el e manau ella casa veglia. „Perquei, ch' jeu dundel scola à ti“, ha il signiur della gasacca verda detg, „stos ti perver quei cavagl e quei uors, che jeu hai!“ Quei 25 vegli el schon far, ha il giuven empermess, et ei staus da bunna veglia quella sera. L' autra dameun ha il signiur della gasacca verda laventau el bein marvegl, e detg, el deigi prender in toc carn en cuschina et in minal aveina ord clavau, e dar lu l' aveina agl uors e la carn al cavagl. Quei leva aber bucca star el tgau al giuven, ch' al cavagl audi la carn, 30 et agl uors l' aveina. El ha dau al cavagl l' aveina et agl uors la carn; cura ch' el ei ius à pervè. Sin quei ha il cavagl entschiet a tschintschar e detg: „Essend che ti has dau à mi l' aveina, possel jeu turnar a tschintschar; … sapias ti, che nus essen olmas, las qualas il nausch ha midau en animals, miu compogn, igl uors, et jeu. Ti sas deliberar tei tez e nus, 35 sche ti fas, sco jeu ditgel. Metta quei guoter cun etg, ch' ei sugl esch nuegl, en sac; pren la sceua. il barschun e la streglia sut bratsch, e lura seglia sin mei!“ Quei ha il giuven fatg, et il cavagl ei ius cun el tut à galopp d' in pleun ora; igl uors seglieva suenter. Ei eran eunc buc ira ditg, ch' ei udevan ils schuls dil signiur en verd, che cureva suenter. 40 „Betta il barschun giun pleun!“, ha il cavagl detg al giuven, e quel ha fretg il barschun à tiarra. En quei mumen eis ei carschiu si in gron e spess uaul davos els, ch' il nausch ha giu ditg de sefuritgar atras. Suenter