Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/102

78 Märchen


Vida gliauter meun l' aua ha il giuven viu, che las nuorsas maven en ina caplutta, e mont de porta en, semidaven tuttas en carstgieuns, et ella caplutta han ei fatg messa. Suenter la funcziun ein ei ira en in' ustria speras, e fatg leu ina bunna perdunonza. Cheu ha il giuven viu, tgei finas 5 e gustusas spisas las nuorsas migliaven, et ha mess empau della megliera peta en sac. Turnont à casa la sera cun sia muntanera, han las duos nuorsas veglias puspei tratg el sul flum vi. Arrivai à casa ha aber la muntanera … fatg l' emprema reverenza ad el, e per lu al prenci et à sia dunna. Mussont il giuven al prenci la peta, ha quel fatg, ch' el e sia sora ein stai 10 l' autra dameun à casa; leu ei la sora restada tocca sera, cul sulegl ei ius à rendiu, eis ella svanida per adina.

63. La dunna dil giavel.

Ina fumitgasa ei ida ina gada giu en jert per prender si verd. Sut enzitgei urticlas tut en ha ella tut en ina gada viu in terribel monstrum d' ina 15 rustga. „Tei lessel jeu tuttina mira, cu ti fas pigliola!“, ha ella detg, vesent il terribel venter della rustga, si per seseza. In per meins suenter ei arrivau tard vi, la sera ina carotscha avon il chisti. Ord quella ei vigniu in signiur, e quel ei ius si tiella fumitgasa, et ha detg, ella hagi vuliu mirar, co sia dunna fetschi pigliola; ussa daigi ella vegnir cun el. 20 La fumitgasa scheva, ella sapi nuot de sia dunna, e leva bucca vegnir. „Seregordas buc de quella rustga en jert, e tgei che ti has detg“, ha il signiur remarcau; ha priu ella per in bratsch, manau giu ella crotscha et ei ius tut à galop naven. Ussa ha la fumitgasa saviu, che quella rustga seigi stada la dunna dil signiur, e vesent las combas caura de quel, ha ella 25 encorschiu, ch' el seigi il giavel. Cura ch' il nausch ei arrivaus cun ella egl ufiern, ha el mussau alla matta la combra de sia dunna, e mont la giuvna viaden, ha ella enflau la dunna dil giavel. Siat onns ha la pigliola cuzau, e durond quei temps ha la matta surviu alla pigialeunca. Lu ha il giavel pagau ora alla giuvna ina gronda e biala pagaglia e detg, ella sapi 30 turnar à casa. Tochen ch' ella seigi aber bucc' à casa, deigi ella mirar de bucca mirar anavos; schiglioc mundi ei ca bein cun ella. Turnont la giuvna ord igl ufiern ha ella udiu a fagient davos ella minuets, tgiular e grir; aber ella ha bucca mirau anavos. Arrivada puspei el chisti, han sia segniaria giu in grond plischer de ver puspei ella, et han dumendau, nua 35 ella seigi stada. Ella ha raquintau tut; cheu ha il signiur detg: „O, ti tupa, ti duevas far dar il giavel ina scartira, che ti seigias ussa libra ded el; schiglioc vegn el eunc in bi di per tei!“ Udent la fumitgasa quei, ha ella entschiet a bargir e leva sedesperar. Il signiur ha aber fatg ira ella … tier in uestg; e quel ha dau ad ella ina torta, e cumendau ded ira cun 40 quella egl ufiern; e vegli lura il giavel bucca dar ina scartira, deigi la matta mo scha suarar al giavel cun quella torta. Vegnida egl ufiern, ha il giavel dumendau la matta, tgei ch' ella vegli. „Ina scartira, ch' jeu seigi