Pagina:Carletti - Poesie friulane.djvu/92

78


Oh ma piés di tant stermìnio,
piés di tant dolór di cur,
pàs cun pàs nus compagnave
la vergògne di lung fur!



Fortunâds i muàrts sotiàre,
che àn finîd la lór stagiòn,
che àn siaràd i vói ad òre,
e no san chèste passiòn!

Ma cumò, vó, sustignînus,
o Signor, e dàinus flâd
di tornà tes néstris çhasis,
francs di cur e a çhâv jevâd!