Pagina:Antonio Picozzi - Il Vangelo di S. Matteo volgarizzato in dialetto milanese.djvu/70

56 S. MATTEE.

18 E lu el gh’ha ditt: Demi chì.

19 E avend daa l’orden a la gent de settass giò in su l’erba, l’ha ciappaa i cinqu micch, e i duu pess, l’ha alzaa i œucc al ciel, l’ha daa la benedizion, l’ha rott el pan, ghe l’ha daa ai sœu scolar, e lor ghe n’han daa a la gent.

20 E tucc han mangiaa, e s’hin soddisfaa. E s’è regojuu dodes cavagn pien de tocch vanzaa.

21 El numer de quij, che ha mangiaa l’è staa cinqu milla omen, senza cuntà i donn, e i fiœu.

22 E subet Gesù l’ha obbligaa i sœu scolar a saltà in barca, e andà a specciall su l’altra riva, intanta che lu el lassava in libertaa la gent.

23 Dopo lassaa in libertaa tutta la gent, l’è andaa soll in su on mont per dì di orezion là. Vegnuu sira; l’era lu soll in quell sit.

24 Ma intanta la barca l’era in mezz al mar sbattuda dai ond de chi e de là: perchè gh’era el vent contrari.

25 Ma a la quarta vegilia de la nott, Gesù el gh’ė andaa incontra passeggiand sul mar.

26 Quand i sœu scolar l’han vist a cammina sul mar, s’hin stremii, e diseven: Quest l’è on fantasma. E s’hin miss a vosà de pagura.