Pagina:Campanella, Tommaso – Lettere, 1927 – BEIC 1776819.djvu/385: differenze tra le versioni
test caricamento |
Etichetta: Sostituito |
||
Stato della pagina | Stato della pagina | ||
- | + | Pagine SAL 00% | |
Intestazione (non inclusa): | Intestazione (non inclusa): | ||
Riga 1: | Riga 1: | ||
{{RigaIntestazione||{{Sc|lettere}}|379}} |
|||
Corpo della pagina (da includere): | Corpo della pagina (da includere): | ||
Riga 1: | Riga 1: | ||
{{Iwpage|la}} |
|||
que et niores et indinationes praenoscat atque proinde sciat |
|||
quibus indigent legibus quibusque tribunalibus. Non quideni |
|||
philosophus est, teste Augustino, nec proinde hoininum doctor |
|||
qui non eo supervenit ut Deum cognoseeret autorem naturae, lumen scientiae et felicitatem vitae. Quae tria in aristotelismo non cognoscuntur sed negantur; apud Platone vero, |
|||
quos physicus Timaeus docet et Critias historicus erudit, eos |
|||
moralis Socrates regit, et Minos legifer ad vivendum ea ratione quae hominem ad Deum suum principium revocat, iuribus ornat. |
|||
Quocirca eandem scientiarum ipse sequutus normam seriemque, rerum naturae atque sanctae scripturae congruentem, |
|||
duin ipsas non vulgari ex gustu pango sed ex praefatis Dei |
|||
codicibus haurio, scholamque Deo, qui solus verax magister |
|||
indubitata fide dignus est, non hominibus facio, quaeritans |
|||
cui potissimum hoc opus commendarem, te unum inveni cui |
|||
exacte conveniret. Indiget enim sapientiae tuae iudicio ac tutela Physiologia nostra; probitate tua Moralis scientia; Politica |
|||
vero divinas humanasque leges, quibus decoraris, accersit; |
|||
Oeconomica tandem tuae solertiae sese commendat. Quae |
|||
scientiae omnes in hoc opere continentur, stylo quidem brevi |
|||
claroque, disputationibus tamen contra sectarios adiunctis demum armato. Totum autem opus simul ac finis operis pietati, |
|||
quatn parentes avique tui professi in te abundantius transfuderunt, valde arridebit. |
|||
Siquidem cum apud ingratos dominos in ergastulis degerem, Deus, cuius nutu omnia fiunt atque ordinantur, me tanto |
|||
tempore teneri voluit quantum sufficeret ad scientiarum omnium |
|||
instaurationem quam praeconceperani duce Deo, nec tamen in |
|||
vulgari prosperitate aut extra solitudinem perficere valuissem; |
|||
et qui corporali mundo privatus eram, in longe spatiosiori |
|||
mundo mentali ac proinde in archetypo immenso, qui portat |
|||
omnia verbo virtutis suae, ipse versabar. Radices altas animus |
|||
egit apud persequentes me gratis humatus, sed fructus edere |
|||
licuisset nunquam, nisi Deus per miraculum, longe mirificentius quani astutum facinus Ulyssis quod de antro Poliphemi |