Pagina:Campanella, Tommaso – Lettere, 1927 – BEIC 1776819.djvu/356: differenze tra le versioni
test caricamento |
Etichetta: Sostituito |
||
Stato della pagina | Stato della pagina | ||
- | + | Pagine SAL 00% | |
Intestazione (non inclusa): | Intestazione (non inclusa): | ||
Riga 1: | Riga 1: | ||
{{RigaIntestazione|350|{{Sc|t. campanella}}|}} |
|||
Corpo della pagina (da includere): | Corpo della pagina (da includere): | ||
Riga 1: | Riga 1: | ||
{{Iwpage|la}} |
|||
idest circa notitiam Dei et creaturarum; musica vero in fruitionem finis, apud quem spiritus gloriosi non grammaticari, |
|||
non rhetoricari, non philosophari, sed incessabili voce musicari, |
|||
erumpentes in laudem notissimi luminis, dicuntur. |
|||
Ideoque Plato per musicam mutari rempublicam Deoque |
|||
copulari putavit; per musicam, dico, non vulgarem sed quam |
|||
ex cantu sapientiae tuae cognovimus. Quapropter mirum est |
|||
quod Sanctitas Tua volenti mundum per ipsam perficere reluctatur. lesuitae enim et scholae piae et summascorum aliorumque sapientiae cultorum non modo in Italia sed etiam in |
|||
Gallia enixe a me vel editionem vel manuscriptorum concessionem expetunt. Quod sine Sanctitatis Tuae facilitate non |
|||
possum. Nec putes, oro, absque commentariis servi tui poèmata |
|||
edita proficere, nisi forte apud sapientissimos qui nec de illis |
|||
curant, valde posse. Nec enim Moysis lumen ex consortio Dei |
|||
erat percepibile aut proficuum hebraeis nisi velatum. Tu lumen, ego velamen. |
|||
Quomodo ergo prudentia politica tuorum — quam non perpetuo certe ratio sed aliorum invidia, ne mihi detur forte inerenti quod ipsis immerentibus non datur, suggerit — prudentiam tuam altissimam ab editione honorificentissima poématum |
|||
istoruin potuit continere? Respectus isti, quamvis utiles appareant et non honesti, tandem amaritudine et poenitentia pieni |
|||
deprehenduntur. Ego quoque si iubet Sanctitas Tua absque |
|||
meo inviso nomine libenter ederem. Sed bene scit prudentia |
|||
tua quod ubique terrarum in acadeiniis et hominum bonorum |
|||
coetibus servus celeberrimus est, licet obscurare illum venatores non cultores voluntatis tuae satagant ea ratione qua nullus |
|||
propheta acceptus est in patria. Nosti etiam, sapientissime |
|||
domine, quod saecula futura non praesentia bene iudicant de |
|||
extraordinariis illuminatoribus mundi. Qui silos benefactores |
|||
viventes crucifigit, et mortuos adorat. |
|||
An non videt Sanctitas Tua quot bona saecula invexerim |
|||
quando scientias omnes iuxta naturam et Scripturam instauravi, ubique fructificantes, licet alicubi — quod evenit etiam |
|||
Evangelio nedum magnis philosophis et theologis — in principio |