Proverbia insignia: differenze tra le versioni

Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
Mizardellorsa (discussione | contributi)
Creo pagina con autoNs0
(Nessuna differenza)

Versione delle 17:02, 11 lug 2020

Caspar Decurtins

1904 Indice:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu Rätoromanische chrestomathie VI Intestazione 11 luglio 2020 25% Da definire


[p. 1 modifica]

PROVERBIA INSIGNIA.
(Nach Ms. Pad. vgl. für v. 1 — 76 Ulrich, Romania XXVI, 213ff.)


[f. 48b]   La temma da Dieu ês lg principi dalla scyntia,
Ma la naramainta schbütta la disciplina et sabgynscha.

Da tuot tieu cour t fadia dalg signar Dieu
E nun lasche ünguotta sülg savair tieu.
5In tuot tias vias dest el Dieu cugnoschar et amer,
Schi vain el tuot tieu fat ad adrizer.
La parchieda dalg signer indüra paciaintamaing,
Parchie aquel amal, sco lg bab à sieu filg do lg chiastiamaint.
Dals s(ch)[g]iamgiaduors et grandirs fo giamgias Dieu,
10Ma als hümals et amiaivals dol gratzchia e partieu.
Las via[s] dalg crastiaun sun avaunt la vsüda [da] Dieu tuottas apalantedas,
Vignan eir [d]ad el cūn üna giüsta paisa (b)[p]sedas.
Ilg nosch vaing da sia eigna chiativirgia apiglio
Et dals latschs da seis pchios alatscho(s).
15Sco nun s po innaravo lg fœ salver
Saintza la vas-chimainta lascher abras-chier,
Eir via zura las bras-chias passer
Sainza chi’ ün s lasch ls peis zivler:

Aschia nun s po eir cun una giuvintschella trafscher,

[f. 49a]   Chia tü nun stœgliast abanduner la lavur tuotta.
Que, chi eis fat mêlindret, nun dest taschair,

Par fer à noscha glieut adaplaschair.
S . . .
5Clama lg dret mastrel par agiüdamaint.
Que, tü hest marito, dest patiaintamaing indürer

Et par tia fadia otar[s] nun inculper.
[p. 2 modifica]
Lygia et inprain bgier da savair,

Que, chia ls poets dian, ês poick da crair.
10Sün ün (h)ürtel bgier nun ba(i)t(b)[ch]ier,
Chi’ ün nu t possa par ün tschantschedar astmer.
Ls plets da la duona ireda nun astmer,
Perchie tres sieu plauntscher ella (d)[t] vol ingianer.
Adrova tia roba indret saintza trasater,
15Chia, cura tü ist zert, tü nu t metast ad ivuler.
Schabain la mort eis düra, nun la tmair mia,
Parchi’ ella eis üna finauntza da tuotta fadia.
Scha tia muglier eis prusa e frappa bgier par lg vair,
Nun la schbütter, ma lg fo dalg bain a tieu vulair.

20Bab et mamma dest amer zuond dacourmaing,
[f. 49b]   Scha tü voust vivar indret et vantüraivalmaing.


Terti libri finis.
Catonis distic[h]orum liber qua(tuor)[rtus].

Scha tu in bun costüms t vost adastrer,

Schi dest aquaist cudesch bain stüdgier.
Scha tü voust havair poss, la roba mema nun sügner:
25Quels chi la sügnan, haun bgier da fer.
Quel chi eis taribel et avaritzchius,
Me nun eis cuntaint et eis saimper amanchiantus.
Scha tü vivast suainter chi t amuos[s]a lg natürel,
Schi vainst dalg tuot saimper à t acuntanter.
30Cura tü pechiast et falast da quel chiantun,
La sort, vintüra nun blasmer d üngiüna saschun.
Lg ütel da la munaida s po bain stmer,
Ma lg stamp üngiün hum da bain nun [ho a] chiær.
Cura tü ist arig, parchiüra tia vitta et persunà,
35Lg arig dalg daner nun ho ütilitet üngiüna.
Scha tü botas da tieu ma[i]st(i)[e]r hest indüro,

Schi indüra eir teis bab, sch’al eis grit u iro.
[f. 50a]   La(l)s chiosas bunas dest fer et las melas sckivir,
Da las quellas nun po quel ütel gnir.

40Que tü poust, cumporta gugiend et leidamaing,
Schi vainst da scodün [astmo] gienerelmaing.
T impais[s]a leidemaing sün aque, t(œ)[ü] hest qual suspæt,
Chie qui sieva nun t porta qual dan u dafett.

Cura lg nosch dalæt da la luxuria t vol atanter,
[p. 3 modifica]
45Lg baiver et mangier tia martscha gula nun sügner.

Scha tuot alimerys (a)[he]st honest da tmair,
Plü co quels tuots dest tmair lg hom par lg vair.
Scha tü ist ferm et da la persuna fick pus[s]aunt,
Schi saiast sabi, schi vainst tgnieu sufi(c)zchiaint.
50Da tieu amich dmanda agiüd in tieu cuntredi et ruvina:
Ilg fidel amich ais zuond üna buna matschdina.
Per que tü hest poick, nun daiast sacrifici fer:
La mort d ün otar nu t po ünguotta agiüder.
Cura tü ün bun cumpoing et amich voust tscherchier,
55Sün sieu dapurtamaint, et brick la roba, dest guarder.
Quel chi nun adrova sia aroba in utilitett,
Stova saimper esser et giaschair in puvartett.

Sch’tü voust havair buna fama et chi l[g] giaia bain a maun,
[f. 50b]   Schi fügia da cour tuot dalet mundaun.
60Siand tü ist sabi, nun dest schbüter la vildüna,

Perchie lg vilg eis suentz in fantzœgna.
Siant la roba eis tschfata, in chiosas tü inprain,
Perchie l art et dutrina mae nun vain a lg main.
Fo sur[a]sen sün lg tschantscher da la glieut cun fantaschia,
65Perchie our dalg tschantscher s cugnoscha à tuota [via].
Sch’ ün bain ho inprains ün mistir cumplidamaing,
Schi s des ün adruer e s schfadier diligia[i]ntamaing.
Ün chi nun meta sü lg esser da quaist muont fantaschia,
La mort nun temal brig à tuotta via.
70Inprain dals amus[s]os, ls schlechts dest tü amus[s]er:
Üna buna ductrina eis dapartuot da raser.
Que tü bsügnast, dest baiver indret a tuota via:
Tres strasuordan dalg vivar vain granda malatia.
Que, tü hest per üna peida avertamaing ludo,
75Nun dest tres vœdeza blasmer darchio.
In las chios(s)as ventüraivlas dals cuntr[e]dis t dest algurder,

In chiosas cuntredgias t dest saimper sü lg milg cufurter.
[p. 4 modifica]

HISTORIA DALA REGINA JOHANA GRAIA.

(Ineditum nach Ms. Pi.)

[f. 22a] HISTORIA DALA REGINA JOHANA GRAIA.

JOHANA GRAIA, figla dalg princip da Suffolch, la quella tres lg testamaint dalg raig EDUARDUS, chi eira vivaunt moart, eir[a] dalg inter cussalg dalg raginam (eir) tschernida regina in Ingelterra, schi incunter sia vöeglia. Et alla fin ais ella tres cummandamaint da la regina MARIA, principælmaing tres melvuglientscha dalg S. Evangieli, lg quæl quaista JOHANNA cufessaiva cun grand zel, ais sckiavazeda.

Siand EDUARDUS amalo, trataiva lg princip da Northumberland, lg quel da que temp retschaiva in Ingelter(t)ra a sieu plaschair, cun lg düchia da Suffol(tz)[k], chi’ el des per muglier à seis filg GUILDFARDO Dudlej sia figlia Johanna. Mo quaista JOHANA Graia eira abiædgia dalg raig HENRICI OCTAVI, per amur da sia sour, et eira veglia da XVII ans. Da giuven in sü da sieu magister JOHANNE ELMERO in buns custüms, bunas arts et languacks adastreda, da soart chi’ ella savaiva nun inpedidamaing leer, scriver et tschantscher latin, græck et hæbraisch. Tiers que eira ella aint in lg pled da Dieu usche bain affundeda et cun üna tæl christianaivla vitta et dapurtamaint iffitæda, da soart chi’ ella apusaivelmaing pudaiva gnir tgnida et æstmeda per ünna pretiusa et nöbla [f. 22b] [perla et] tresori da tuot que intir raginam et pajais. Usche schi giet [dit] trattamaint inavaunt et dvantet quella ditta müstæd, et gnit fat quella noazza, siand tuot lg pöevel cunturblo et da mela vöeglia per amur da la murtela malatia dalg raig EDUARDI. Mo siand dfinida et passeda la noazza, schi ais lg raig Eduardy surplido, chi’ el des fer ün testamaint, ilg quel, sarand oura sias sruors Maria et Elisabeth, chie quaista Johanna, chi eira naschida et pertschendida da chiesa et schlatta regiæla, daiva in lur löe et pe gnir schanteda regina, daco eir chi dvanto ais. Et quaist testamaint ais sto suottasc(h)rit, confirmo et insaglio da tuot offitzchiels et ductuors da la ledscha, poig(o)s arsalvo et piglio oura. Mo siand lg araig sto moart, ais ditta Johanna da tuot ls chiavalers, impero zuond incuntar sia vöeglia, siand lg testamaint let avertamaing a Londen(t) et in otras citædts principelas, per üna regina clameda oura avertamaing et piglieda sü. Mu Maria ais per ün po d ün temp [steda mütschdiva et, siand da quel temp] ünna granda discorgia et melvuglientscha in Ingeltera intraunter la noebeltæd et ls burgais et eir traunter la puraglia, [schi] ho quaista Maria [p. 5 modifica]trat no tiers da ilg cumöen pöevel cun ingiann[a]maints et grandas impromischuns et ho eir alla fing, tres agiüd dalg cummöen pöevel, piglio aint lg ariginam. Mu in lg cumanzamaint da quaist sieu ariginam et retschamaint nun ho ella mæ hagieu poos, infina chi’ ella nun ho hagieu fat piglier la vita à JOHANNA GRAIA. Allhura, siand usche riveda à Londen, ho ella (Maria) fat metter in praschun Johanna [e] sieu marid insemmel et, bodt zieva que, amanduos crudeilmain[g] [fat sckiavazer]. [f. 23a] Mo taunt co pertain a quaista JOHANNA, schi ais quater dis aunt sia moart, tres cummandamaint della regina MARIA, tramis tiers ella aint in la praschun ün sacerdot papæl cun nom Feckmann, lg quel zieva ais dvanto avæd à Vestmünster, a la dumander davart sia chretta et, scha pus[s]ibel füs sto, a la voalvar darchio tiers la chretta papæla. Lur favlamaint, dalg avæd et JOANNA, vain plü amplamaing scrit et mis oura in l’historia intera. Nus vulaing sulamaing ls principæls puongs mner no tiers et aviser. Siand ella intraunter otar dalg Fekman dumandeda, scha ella nun arfsches in la seinchia tschaina lg vair coarp da Christ et sieu vair saung, dis JOHANA: „Eau chraich chia lg coarp et saung da Christi vegna giudieu in lg paun et in lg ving spirituelmaing, et brichia corporel(g)maing. Lg quel paun, cura chi’ el vain da me tuot et mangio, et lg ving bavieu, schi m admoneschane (ells) et m faun adimaint lg corp da Christi, chi ais per me crucifichio et lg saung da Christi, chi ais per me sün lg lain da la crusch spans.“

Mu siand chia lg avæd Feckman staiva fichio sün ls pleds da Christi: „Quaist ais mieu chiüerp, quaist ais mieu saung“, respondet JOANNA, chia saia bain vaira, chia Christus hegia dit uschea, mu scha nus vulessens ster iffichios et arantos sün lg buostabp, schi ho eir in oters lous dit Christus: „Eau sun lg üsch, eau sun la dretta via.“Mo que saia da löentsch da me [f. 23b] [chia eau craia,] chia mieu salveder Christus saja ün ÜSCH u üna VI[A] d’lain. Uschea eir, chi’ eau des mangier e baiver natürelmaing lg vair et chiarnel chiüerp et saung da Christi meis salveder. Perchie uschea gnis eau amves a m schurfner et priver da mieu salüd et da mia spandraunza, chia Christus haves stuvieu havair duos dischfarinzchios corps. Per[chie] scha ls apoastels haun [lg] essentiel corp(s) mangio et ruot cun ls dains, schi sieva, chia glies corp nun saia crucifichio ne hegia indüro per me, scha quel corp ho indüro et ais crucifichio, schi stouva pür sieva[r] et sgunder, chia ls apoastels nun lg hegian hagieu mangio. „Mu vuliand lg avæd bgier dir davart l’omnipotentia da Dieu, dis ella, chia que füs tuot vaira, schi scha Christus haves aco vulieu fer ün miraquel.“Mu Christus nun ho hagieu que parpöest et intentiun, ma ns ho solum vulieu, tres quaista algurdentscha, der [p. 6 modifica]ad incler, chi’ el füs nossa sustentatiun, schi nossa spaisa [et] bafranda alla vitta æterna. Mo di m ün po tü: „Innua eira Christus, cura el tschantschaiva quaists pleds: „Piglio, mangio: quaist ais mieu chiüerp“. Nun sezaiva el à maisa cun seis apoastels? Perchie (el) pür lg di dsieva ais el aruot et amatzo sün lg lain da la crusch. Lhur chie ho [e]l(e) piglio sü da la maisa otar co paun et ving, et que chi’ el ho piglio, ho el eir aruot, et que chi’ el ho ruot, ho el eir do ad els. Et que chi’ el ho do ad els, haun els arfschieu et haun mangio, et inguotta taunt main sezaiva (el) Chri[s]tus a maisa cun els, cun sieu vair et natürel chiüerp visibelmaing; [f. 24a] telmaing chie lg visibel, substantiel, vair et natüral chiüerp da Christi dals apoastels chiarnælmaing nun ais mangio, [ne] vain eir mangio hoaz in di da nus, dimpersè spirituælmaing cun la buockia da l’(h)oarma, que ais cun la cretta. „Co l’admonit lg avæt, chi’ ella des in que fat, plü bod crair a la baselgia Rumauna co a sia nouva doctrina. Dis JOANN[A]: „Mia chretta nun ais affundeda sün la glieud, dimpersè sun lg vair vivaint et nun fallibel pled da Dieu. Chraiast tü, chie eau apusaivelmaing possa et des chrair alla baselgia Rumauna, la quela m ho dschurfneda, privæda da l’üna buna part dalla senchia tschaina, in aque chi’ ella spoarscha lg bachier solum als sacerdots, et lg cumöen pöevel dschoarfna ella da quel lg serra oura. Per aque schi nun po la baselgia Rumauna esser la vaira christiauna baselgia, ne[i]r la drett[a] spusa da Christi, dimpersè bgier plü üna baselgia dals infidels et üna spusa dalg meldischaivel d[i]a(i)vel, la quela l’üna part dalla tschaina a la glieud invoula et els dschorfna da quella, et l’otra part cun sias letschas et [. . . ] contaminescha. Per aque vain Dieu sias pleias ad adampchier ad(a) aquella et [e]l(a) vain a la schdrür et chiasser our dalg vainter dalg vivaunt et la chiasser our dalg cudesch dalla vitta.“Veziand lg avæd, chi’ el nun drizaiva oura ne guadagnaiva ünguotta cun ella, schi piglio el cumio dad ella, dschand traunter oter, chi’ el haves üna granda dulur et cumpaschiun in sia [f. 24b] [amur] „Parmur, dis el, chia nus nun gning a ns vair plü lg ün l otar.“Respondet JOHANNA dschant: „Elg ais bain vaira, scha vus nun s amilgdrais et vulvais tiers dieu, schi nun gnis brichia a m vair plü in tschel. Perchie vus esches assurvo cun milli opiniuns et grands erruors. Mo eau rouv Dieu, chi’ el s vöeglia cumpartir sieu s. Spüert. Inguelmaing sco ell s do bels duns dalla eloquentia et da savair bein tchantscher, uschea s vöelg’eir igliümner voas cour, chia vus possas incler indret sia vardæt.“Et cun que schi s partitane lg ün dalg otar. [p. 7 modifica]

[f. 2a] FORMA ET RITUS BAPTIZANDI INFANTES, ADMINIStrandi Coenam Domini et initiandi coniuges, in usum Ecclesiae Sylvaplanensis in Engadina superiore, descriptus per Israelem Andreæ Jenatschij, eiusdem Ecclesiae ministrum. Anno 1601, die 29 Novembris.

(Ineditum nach Ms. Ig.)

Paulus:

Omnia decenter et secundum ordinem fiant.

[f. 3a] FORMA BABTIZANDI INFANTES.

Ilg nom da Dieu. Amen.

Lg noas agiud sto in la virtüd dalg Segner, chi ho fat lg tschil & la terra. Scha vus piur vulais, chia quaist infaunt vegna batagio in lg battaisem da noas Segner Jesu Christi, schi dsche „schi“& anomne lg infaunt.

Schi sapchias, co chia Dieu, noas salvedar, voul, chia tuotta la lgieud vegna à la cugnuschentscha da la varded, tres aquel sul Mediatur JESUM CHRISTUM, lg quæl s ho do voluntusmaing per scodiun à la spandreda. Eir schi voul el, chia nus arouven lg ün per lg oter, sün talla, chia nus tuots vegnen ad üna madeschma cretta & à la cugnuschentscha dalg filg da Dieu, noas spandredar. Per tel [f. 3b] lascho ns aruver a Dieu ad aquaist infaunt per la cretta, & chia lg battaisem dadourvart aintra dadains, tres l’ova da la sia abundantischma grazchia, et uro tuots insemmel in aquaista guisa:

O omniputaint perpetuæl Dieu, lg quæl chi hest tres tieu greif giudici cun lg diluvi ls infideils cundanno et lg fideil Noe tres tia misericoargia cus[s]alvo, & Pharaun pliu co ün marmel indürieu, cun tuot sieu pœvel in la mêer coatschna aschtanschanto, mu lg tieu pœvel da Israel cun ls peis süts hest mno via. Nus t aruvain tres la tia nun fundaivla misericoargia, tü vœgliast aquaist tieu serviaint N. gratiusamaing arguarder et vœgliast ad el der in sieu cour la lgüsch da la cretta, sün talla chi’ el à teis filg vegna incurpuro aint, cun el in la moart vegna sappulieu, eir cun el arasüsta sü in üna nouva vitta, in la quæla el la sia crusch, giand dsieva el inmünchia di, leidamaing poarta, [f. 4a] via ad el stetta aranto cun ferma spraunza & ardainta chiaritæd, chi’ el aquaista vitta, chi nun ais uschigliœ oter co üna moart, per lg tieu num & in tia amur tapframaing poassa [p. 8 modifica] abanduner &, in lg di dalg giüdici, tiers la gienerela communiun da teis filg sainza temma s appreschainta, tres el noas Segner JESUM CHRISTUM, teis filg, chi viva et regna cun te in unitæd dalg spiert sench, ün Dieu in saimpermæ. Amen.

Huossa atadle lg Evangieli, chi ns

scriva lg Evangielist S. March in

ls 10 chiapittels.

In quel temp s dchiappo, chia mnettan no tiers ls infaunts à Jesu Christo, chi’ el mattes siu ls mauns ad els. Mu ls Apoastels arprendaiven aquels, chi ls purtævan no tiers. Cura JESUS vset aquæ, schi s iroll dschant: Lascho gnir ls infaunts tiers me, et nun ls scumando, perchie da tals ais lg [f. 4b] araginam cœlestiel. Per lg vaira dich eau à vus: scodün chi nun artschaiva lg araginam cœlestiel sco ün infaunt, aquel nun vain à gnir aluvaint, & cura chi’ el ls havet prains in bratsch, schi ls ho el benedieu & laschos yr.

Dieu saia ludo, et ns voeglia tres seis filg parduner ls pchios.

Amen.

Dimena vus havais inclet, chia lg Segner voul chia ls infaunts lg vegnan mnos no tiers, parchie chi’ el ais eir lg salvedar da quels, schi vulain nus, taunt sco à nus pussibel ais, aquaist infaunt mner ad el tiers, aque ais, cun lg Battaisem lg piglier sü in sia Baselgia, & l’insaina dalg pœvel da Dieu cumpartir.

In aquaista guisa clamman ls artichiels da

noassa cretta, in la quæla quaist infaunt

vain battagio.

[f. 5a]   Eau craich in Dieu, pæder omniputaint, creatur dalg

                   tschel & da la terra.
Et in Jesum Christum, seis sulet filg, noas Segner,

Lg quæl chi ais concepieu dalg Spiert Sench,
Naschieu da la Vergina Maria,
Ho indüro suot Pontio Pilato, crucifichio, moart et sappulieu,
Eis ieu ad ifiern,
In lg tertz di da moart ais arasüsto,
Eis ieu à tschel, innua chial s ho aschanto da la dretta vart da
Dieu omniputaint, seis bab cœlestiæl,
Innunder chi’ el vain à gnir à giudichier sur als viffs & sur als moarts.

Eau craich in lg Spiert Sench.
[p. 9 modifica]
Eau craich, chia saia üna senchia, fideila, christiauna baselgia, chi ais la communiun dals senchs.
Eau craich remischun dals pchios,
[f. 5b]   Aresüstaunza da la chiarn,
Et la vitta æterna. AMEN.


Üna tal cretta da Dieu omniputaint ad aquaist da gurbir, schi dsche cun dvatzchiun granda ün Bab noas etc.

Vus s havais laschos aruver aquaist infaunt da purtær alg battaisem, sco quels, ad üna vitta senchia, seis babs et mammas vœglias esser. Per tæl s avis eau, vus vœglias s impis[s]er, chia noas Dieu quel ais ün vair Dieu, et voul gnir sarvieu in la vardæd. Et sco vus aquia lg ün avaunt lg oter, s pranais sura da quaist infaunt, chia vus telmaing aqui dsieva (scha bsœng fes) vœglias, à voassa pus[s]aunza, fer & der agiud, chia quaist infaunt alla glüœrgia da Dieu, alla quæla nus huossa lg ufferin, vegna trat siu.

[f. 6a] Scha vus dimena sün aquæ vulais, chia quaist infaunt vegna battagio in lg battaisem da noas Segnar Jesu Christi, schi dsche „schi“& anumno lg infaunt.

Nominato infante, inquit Minister:

N. Eau (d)[t] battaig in num da Dieu, dalg Bab, dalg Filg & dalg 20 Spiert Sench. Amen.

Dieu t impraista gratzchia, chia daco chia tiu vainst cun aquaist petz alf corporelmaing surtrat, sumgiauntamaing, ilg di dalg giudizzi, cun üna netta, püra & nun maculeda cuncienzchia avaunt lg cunspet da Dieu poassest cumparair.

Dieu impraista à vus tuots sia gratzchia, pesch et avanzamaint in sia cugnuschentscha, et itzen in la pesch. Dieu saia cun nus tuots. Amen.

[f. 7a] FORMA ADMINISTRANdi Cœnam Domini.

Ilg num da Dieu Pæder, da Dieu Filg, et da Dieu Spiert Sench. 30 Amen. Ns lasche ruer et dyr: ô omniputaint et perpetuæl Dieu, alg quæl tuottes creatüras appusaivel huondren, clammen in agiüd et l(h)oden, sco lur artischaun, craieder & bab. Impraista a nus, pouvers pchiaduors, chia nus teis l(h)od & ingratzchiamaint, chia teis sul gienuieu filg, noas Segnar & Spandreder JESVS CHRISTVS, à nus fideils, in algurdentscha da sia moart, da fer ho cumando, cun vaira fe & cretta cumpleschan. Tres lg es noas Segnar Jesum Christum, teis filg, chi viva & aredscha cun te in abinamaint dalg Spiert Sench, Dieu in saimperme. Amen. [p. 10 modifica]

Aquaist chi vain huossa let, sto in la prümma Epistla da S. Pol als Corinthers, ils XI chiap.

[f. 7b] Tres aquæ, cura chie vus gnis insemmel in ün prœpi lœ, schi nun s poe mangier la tschaina dalg Segner, perchie scodün prain vivaunt lg mangier la tschaina adimperse. Et lg ün ho bain fam, et lg oter ais aiver. Nun havais vus foarza chiesas per mangier & per baiver, u sbütes vus la baselgia da Dieu, & fadschais trupagier aquels chi nun haun inguotta? Chie daia eau dir à vus? Daia eau luder vus? In aquæ nun s lod eau. Perchie eau hæ arfschieu dalg Segner aquæ, chi eau hæ do à vus: chie lg Segner Jesus, in aquella noat, in aquæla chi’ el ais sto tradieu, prandet lg paun &, dsieva chi’ el havet fat gratzchias, schi lg arumpet el & dis: Prande mangio, aquaist ais mieu chioerp, quæl chi vain aruot per vus. Aquaist fatsche in mia algurdentscha. In aquæ prœpi mœd eir lg bachier, dapœia chie füt tsch[n]o, dschand: Aquaist bachier eis lg Nouff Testamamaint, in mieu saung. Aquaist fatsche inmünchia vouta, vus bavais, in mia algurdentscha. Perchie inmünchia vouta, vus mangies aquaist paun, & bavais da quaist bachier, schi asaffdo [f. 8a] la moart dalg Segner, infinna taunt chi’ el vain à gnir. Tres aquæ dimena scodün, quæl chi mangia aquaist paun, et baiva da quaist bachier dalg Segner mældegnamaing, vain ad esser culpaunt dalg chiœrp & dalg saung dalg Segner. Mu lg hom daia appruer se sves, & in aquella guisa daia el mangier da quel paun & baiver da quel bachier. Perchie aquel chi mangia & baiva mældegnamaing, aquel mangia et baiva à si sves lg giudici, nun fatschand stimma dalg chiœrp dalg Segner.

A Dieu saia do lod et hunur.

Lod et glü(o)[œ]rgia saia à Dieu in las (h)utezzas Et pesch in terra.

Als christiauns ünna bunna vœglia.

Nus t ludain, nus t glorifichiain.

Nus t adurain, nus t hundrain.

Nus t ingratzchiain per ls teis grands beneficis.

Ô Segner Dieu, araig cœlestiæl, omniputaint Bab, Ô Segner Dieu, tü agnelg da Dieu, filg dalg Bab, tü chi pigliast via lg pchio dalg muond, t lascha gnir misericoargia d nus.

[f. 8b] Tü, chi piglost via lg pchio dalg muond, pigla sü noassa urazchiun.

Tiu chi setzast dalg dret maun dalg Bab, hegiast misericoargia d nus.

Perchie tü ist sullet lg Sench, [p. 11 modifica]

Tü eist sullet lg Segner,

Tü eist sullet lg (h)utischem.

Aquaist chi vain aqui dsieva lit, eis piglio our dalg Evangielist S. Jan ils 6 chiapittels.

Uscheia favella lg Segner Jesus:

Per lg vaira, per lg vaira dich eau à vus, quæl chi s fida in me, ho la vita æterna. Voas babbuns haun mangio la manna ilg deserd & sun moarts. Aquaist ais aquel paun, chi vain giu da tschel, par chi’ ünqualchiun mangia da quel & nun moura. Eau sun it lg viff paun; quæl chi sun gnieu giu da tschil, sch’ünqualchiun mangia da quaist paun, schi vain el à viver in æterna. Et lg paun quæl chi’ eau veng à der, ais la mia chiarn, quæla chi’ eau veng à der per la vitta dalg [f. 9a] muond. Et ls Judeaus chiampastevan traunter pær, dschand: Co puo aquaist dær à nus sia chiarn da mangier? Et Jesus dis ad els: Per lg vaira, per lg vaira dich eau à vus, upœia chie vus mangias la chiarn dalg filg dalg hom & chie vus baives sieu saung, schi nun havais la vitta in vus. Aquell chi mangia la mia chiarn & baiva mieu saung, ho la vitta æterna. Et eau veng a lg arasüster ilg più davous di. Perchie la mia chiarn ais vairamaing üna spaisa, et mieu saung vairamaing üna bavranda. Aquel chi mangia mia chiarn & baiva mieu saung, sto in me & eau in el. Suainter chi ho tramis me lg vivaint bab, uschea eir eau viff per amur dalg bab, uschea eir, chi mangia me, viva per amur d me. Aquaist ais aquell paun, chi ais gnieu da tschil, brichia sco voas babuns mangiaun la manna et sun moarts: aquell chi mangia aquaist paun, vain à viver in æterna. Aquaistes chioses hol dit amussand in la Synagoga in Capernaum. Et bgiers dime da seis discipuls, haviand udieu aquaists pleds, dschaiven: Aquaist ais ün dür fafler, chi lg puo udir? Mu saviand Jesus tiers se sves, chia seis discipuls [f. 9b] bruntlevan da quæ, schi dis el ad els: Aquaist s do s-chiandel? Chie dimæ, scha vus gnis à vair lg filg dalg hum ir sü, innua chi’ el eira vivaunt? Lg spiert ais aquell chi vivainta, la chiarn nu nüzagia ünguotta. La verva, chi’ eau favel cun vus, ais spiert & vitta.

Dieu saia ludo & ingrazchio, lg quæl ns vœglia, dsieva sieu plæd, parduner tuot als noas pchios. Amen.

Huossa cunfesse cun me ls artichiels da la

noassa senchia cretta, sün la quæla nus fain

aquaista Tschaina, per ns lier in üna cretta.

Eau craich in Dieu, Pædar omniputaint, creatur dalg tschil et da la terra. Et in Jesum Christum, sieu sullet filg, noas Segner. Lg quæl ais [p. 12 modifica] concepieu dalg spiert Sench. Naschieu da la vergina Maria. Ho indüro suot Pontio Pilato, crucifichio, moart & sappulieu. Ais ieu ad infiern. Ilg terz di da moart arasüsto. Ais ieu à tschil et seza dalg dret maun da Dieu bab omniputaint. Innunder el vain à gnir à giüdichier ls viffs & ls moarts. Eau craich in lg Spiert Sench. Eau craich, chia saia [f. 10a] üna fideila cumœna baselgia, communiun dals Senchs. Remischun dals pchios. Resüstaunza da la chiarn. Et la vitta æterna. Amen.

Huossa vulains, chier frars, suainter lg urdinamaint da noas Segner Jesu Christi, mangier lg paun et baiver la bavranda, chi’ el ho cumando da adruer, per üna algurdentscha, lod et ingrazchiamaint da quæ, chi’ el ho per nus la moart indüro, & sieu saung spauns per noas pchios. Cuntuot examinescha scodün se sves, dsieva aquæ chia S. Pol ho dit, chie cuffüoert, cretta è tscherta, sgiüra fidaunza el hegia in aquel anumno noas Segner Jesu Christo, per chi’ ünqualchiun nu s amuossa u s detta oura p ün fideil, nun siand, è quo tres dvainta culpaunt da la moart dalg Segner. Eir chi’ alchiun nun pechia incunter l’intera christiauna baselgia, chi ais lg chioerp da Christi.

Cuntuot s ischnuglio giu & ure:

Bab noas, quæl chi eist in tschel. Santifichio saia lg tieu nom. Lg tieu ariginam vegna tiers nus. La tia vœglia dvainta in terra, sco ella [s] fo in tschel. Do à nus [f. 10b] noas paun d inmünchia di hoatz. Et ns parduna noas dbits, sco eir nus pardunain à noas dbittaduors. Nun ns mner in appruamaint, dimperse spendra nus dalg mæl. Perchie tieu eis lg arginam, la pus[s]aunza et la glüoergia in æternum. Amen.

Hutzo voas cours via à Dieu et dsche:

Ô Signer, omniputaint Dieu, chi ns hest tres tieu spiert fat ün chiüerp, in cuncoargia da la cretta, alg quæl chiüerp tü hest cummando, chi t des luder & ingratzchier per lg bain & larg dun, chie tü ns hest fat, à ns der tieu sullet filg, noas Segner Jesum Christum, in la moart per noas pchios. Ns impraista gratzchia, chia nus poassan aquæ usche dfemaing fer, chia nus brichia cun ün qual infandschamaint u fusded ingiannen te, chi eist la vardæd, chi nun s puo ingianner. Ns impraista eir gratzchia, chia nus poassen uscheia inozaintamaing viver daco chia à tieu chiærp & infaunts (h)ôda, chia quo tres eir ls infideils tieu num & hunur imprenden ad arcugnuoscher. Segner, ns parchiüra, chia tieu num & hunur nun vegna tres cuolpa da noassa [f. 11a] vitta d ingiun chiantun schdegno. Segner, ns adampchia in la cretta, quæ ais la fidaunza in te, tiu, quæl chi vivest et regnast in æternum. Amen.


Indice

Scarica in formato ePub Proverbia insignia 
Scarica in formato ePub Pleds 
Scarica in formato ePub La Chiantzun dalla bataglia giu in chia la vaina 
Scarica in formato ePub Üna Chiantzun davart la Nœblia