Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/927: differenze tra le versioni

CandalBot (discussione | contributi)
m Bot: rimuovo stringa PPNXXXXXXXXX_XXXX-XXXX.xml
Samuele2002 (discussione | contributi)
 
Stato della paginaStato della pagina
-
Pagine SAL 25%
+
Pagine SAL 75%
Intestazione (non inclusa):Intestazione (non inclusa):
Riga 1: Riga 1:
{{RigaIntestazione||Gianin e Marinella|919}}
Corpo della pagina (da includere):Corpo della pagina (da includere):
Riga 1: Riga 1:
919 intraprender. Els havevan fitg piçna speranza da cattar il disgraziau; pertgei la notg era stgürissima e il comenzava uss amò a pluschinar et a cufflar. Üna part dels humens voleva returnar a casa, stante che il non sei possibel da cattar in questa [p. 208] stgüraglia il disgraziau; il sei meglier da returnar la damaun proxima in plü grand numer e çercar da novamein. 5 Auters volevan aunc continuar cun la çerca, schend, che sche il disgraziau fussi forsa aunc viv, el stovessi perir in üna tala aura durant la notg. Durant che ün amò se consigliava, çerchettan ün pèr humens rama secca et intgüna sterpa e fagettan in mez il plaun della radunanza ün föc, per che ils humens se podessien scaldar ün moment. Dus dels humens s' allontanettan 10 … cun üna laterna, per aunc far da vart sura del plaun, inua stavan ils humens, üna recogniziun. Els se havevan a peina allontanai circa çent pass dals auters, che els observettan ün grand avez cupitgau. Els s' approximettan … a questa giganta planta, senza observar nagut suspetus. Els se fermettan e spiunettan inturn, sclarind cun lur laterna da totas varts. 15 „Deus in çel!“ exclamet ün dels humens, „mira, là giaschan üna segür et ün zapin! Els s' avicinettan al löc, inua giaschevan quests dus utensils, et observettan er prest il corp d' ün hum, il qual per la granda part era cuvert dalla rama del grand avez. Els sbragittan cun aulta vusch e clamettan ils auters humens, ils quals, audind il clam de lur compagns, s' approximettan 20 … al löc della disgrazia. Ils humens visitettan il disgraziau e conoschettan il pauper Placi Marun. Il pauper hum respirava aunc, cumbein che el giascheva qua senza sentiment. Ils humens interquirittan exactamein sia situaziun per mirar, co ün il possi liberar da quella senza pericul. Els sramettan (sburdettan) 25 … l' avez, inua giascheva il pauper disgraziau e capittan allura subit, co era arrivada questa disgrazia. Placi haveva pinau l' avez, e cur quel cupitget, el era crodau a terra et era vegniu cun üna camba sut il trunc; ün ramaç gli haveva dau ün colp giu per la testa. Prebabilmein [[Probabilmein]] haveva il disgraziau gia il prim moment pers il sentiment et era giaschiu forsa 30 dallas duas fin ussa in svaniment sut questa pesa. Ils humens mettettan uss maun alla liberaziun. Cun forzas unidas que als reussit, d' alzar per tant il trunc, che ün podet liberar il disgraziau da sia terribla situaziun. Ils humens fagettan uss ün grand föc, per scaldar il corps rigid del disgraziau. Per fortuna ils humens havevan cun se üna cuverta et ün grand 35 bategl e l' inzugliettan bein nella cuverta, per il proteger dalla fredaglia. Els havevan er ün pau vinars e vin e provettan da versar ün pau da quel in bucca al disgraziau, e quei non restet senza effect. Zieva ün quart d' ura, che il [p. 209] pauper hum era ussa ün pau scaldau dal föc, el avrit ils ögls, ma non saveva favellar. Ils humens se consigliettan, co els vöglien 40
intraprender. Els havevan fitg piçna speranza da cattar il disgraziau; pertgei la notg era stgürissima e il comenzava uss amò a pluschinar et a cufflar. Üna part dels humens voleva returnar a casa, stante che il non sei possibel da cattar in questa [p. 208] stgüraglia il disgraziau; il sei meglier da returnar la damaun proxima in plü grand numer e çercar da novamein. Auters volevan aunc continuar cun la çerca, schend, che sche il disgraziau fussi forsa aunc viv, el stovessi perir in üna tala aura durant la notg. Durant che ün amò se consigliava, çerchettan ün pèr humens rama secca et intgüna sterpa e fagettan in mez il plaun della radunanza ün föc, per che ils humens se podessien scaldar ün moment. Dus dels humens s’allontanettan cun üna laterna, per aunc far da vart sura del plaun, inua stavan ils humens, üna recogniziun. Els se havevan a peina allontanai circa çent pass dals auters, che els observettan ün grand avez cupitgau. Els s’approximettan a questa giganta planta, senza observar nagut suspetus. Els se fermettan e spiunettan inturn, sclarind cun lur laterna da totas varts. „Deus in çel!“exclamet ün dels humens, „mira, là giaschan üna segür et ün zapin!“Els s’avicinettan al löc, inua giaschevan quests dus utensils, et observettan er prest il corp d’ün hum, il qual per la granda part era cuvert dalla rama del grand avez. Els sbragittan cun aulta vusch e clamettan ils auters humens, ils quals, audind il clam de lur compagns, s’approximettan al löc della disgrazia. Ils humens visitettan il disgraziau e conoschettan il pauper Placi Marun. Il pauper hum respirava aunc, cumbein che el giascheva qua senza sentiment.
Ils humens interquirittan exactamein sia situaziun per mirar, co ün il possi liberar da quella senza pericul. Els sramettan (sburdettan) l’avez, inua giascheva il pauper disgraziau e capittan allura subit, co era arrivada questa disgrazia. Placi haveva pinau l’avez, e cur quel cupitget, el era crodau a terra et era vegniu cun üna camba sut il trunc; ün ramaç gli haveva dau ün colp giu per la testa. Prebabilmein haveva il disgraziau gia il prim moment pers il sentiment et era giaschiu forsa dallas duas fin ussa in svaniment sut questa pesa. Ils humens mettettan uss maun alla liberaziun. Cun forzas unidas que als reussit, d’alzar per tant il trunc, che ün podet liberar il disgraziau da sia terribla situaziun. Ils humens fagettan uss ün grand föc, per scaldar il corps rigid del disgraziau. Per fortuna ils humens havevan cun se üna cuverta et ün grand bategl e l’inzugliettan bein nella cuverta, per il proteger dalla fredaglia. Els havevan er ün pau vinars e vin e provettan da versar ün pau da quel in bucca al disgraziau, e quei non restet senza effect. Zieva ün quart d’ura, che il [p. 209] pauper hum era ussa ün pau scaldau dal föc, el avrit ils ögls, ma non saveva favellar. Ils humens se consigliettan, co els vöglien
Piè di pagina (non incluso)Piè di pagina (non incluso)
Riga 1: Riga 1:

<references/>