Pagina:Rimes Ladines.djvu/87

pagina:85

A quëš respògn' les strīs con gran spetáco,
Ůrla, scraia, scíora, cigidëia e chanta,
Salta scèqu' i Badiót' dal gran san Iaco,
Quan qu' ëi col chanté e balé důt' incanta.

Chi credès? Inscí n'êl degůn miraco,
Quĕ l půr' viadů, qu' ê zënza d'èga santa,
Nia půc e granamënter sĕ spavënta
E dĕ crëiĕ chamó a sůa salvëza stënta.

La stria jȯna intan, qu' ava la regina
Dĕ důtes fora quirida ed inviada
Dal viadů, vëgne da nů da docegina
Insciqu' ëla éva e dige con ůge alzada:

"Mi bèl viadů da la tèsta berlina,
La tůa resposta è da nos açetada,
Adoré nĕ podons na té persona,
Donca n'avëi ma tëma e dát'la bona!

Mo scĕ t'os ten gi san e intom la strada
Quĕ t'as tůt a gni, chi quĕ t'as da fa, alda!

In vita tůa dĕ nos con storta odlada,
Con val salůt' mená insciquĕ ël n'alda,
Con parola con sospèt prononziada,
Con blastëma contra strīs masa chalda
Degůna nĕ sara mai mai tradida,
Degůna mai da tůa lënga imbanida!"

"La libertè plů stimi qu' atra cosa,
I ves l dige la seconda ed ůltima ota;
Col' impermëtĕ valc la pérdi, chosa!

Donca, mia bèla stria, lascia qu' i' dai ota,
Scĕ no chara bëgn, jů tĕ quëla fosa
Dlongia quël rů tĕ scíori bèla sota:

Qui qu' a striones in quëš o in quël mët' vérda,
Merita d'èster confinè t'a Vérda."