Pinochio par anpezan: differenze tra le versioni

Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
Mizardellorsa (discussione | contributi)
Nessun oggetto della modifica
Mizardellorsa (discussione | contributi)
Nessun oggetto della modifica
Riga 66:
*'''{{Testo|/Capitolo 23|Capitolo 23}}
 
*'''{{Testo|/Capitolo 24|Capitolo 24}} ''Pinochio el rua inze r isola agnoche l é esaes pienes de insegno e là l ciata danoo ra Fatazina''
*'''{{Testo|/Capitolo 1|Capitolo1}}
 
*'''{{Testo|/Capitolo 1|Capitolo1}}
*'''{{Testo|/Capitolo 125|Capitolo1Capitolo 25}}
 
*'''{{Testo|/Capitolo 26|Capitolo 26}}
 
*'''{{Testo|/Capitolo 1|Capitolo1}}
*'''{{Testo|/Capitolo 1|Capitolo1}}
Line 88 ⟶ 91:
***
 
 
73
78
Capitolo 24
Pinochio el rua inze r isola agnoche l é esaes pienes de insegno e là l
ciata danoo ra Fatazina
inochio, invoià da ra speranza de ‘sì adora a dià chel por sa
pare, l à nodà duta note.
E ce na burta note che l é stà! L à smaià, l à tanpestà, l à tonà
nossicuanto, e l lanpisaa che someaa dì.
Alolo bonora, l à vedù poco indalonse na gran strica de tera. L ea na
isola inze meso l mar.
L à fato de duto par ruà sun chera isola, ma l no n é ‘sù adora. Ra
ondes, che es se corea drio una sora r outra, es lo sgorlaa come un
legneto. Co l é dinultima, par fortuna, na onda outa e pi catia de ches
outres ra l à smacà iusto sul lido.
Canche l é ruà sul lido, l à petà un colpazo che l i à fato scrocà ra
costes e ra lesures, ma par se consolà l à dito alolo:
- Me r ei caada anche sto colpo!
Intanto l à s-ciarì fora: l é spontà l soroio, l mar el s à chietà e l é
deentà slisc come l oio.
El buratin l à scarà fora i sarvije par i suià e l à scomenzà a vardà in
ca e in là, par vede se inze chera gran aga el ‘sia adora a vede na
barcheta con inze un òn. L à vardà polito daparduto, ma el no n à
vedù outro ca zielo, mar e calche nae, coscì indalonse che someaa na
moscia.
- Se almanco saesse ce che r à gnon sta isola! – el dijea. – Se almanco
saesse se inze sta isola l é un galanton, voi dì ‘sente che no n ebe l
vizio de tacà su i pize su par i brascioi, ma a ci pode i lo damandà? A
ci, se ca no n é negun?…
P
79
R idea de esse solo, solo, solo inze na isola agnoche no n ea negun, ra
i à fato vienì na gran pascion, e l ea deboto drio a pianse, canche l à
vedù passà poco indalonse un gran pesc che sin ‘sia beato par i fate
suoi, co ra testa fora de r aga.
El no saea cemodo fei par el ciamà, e par se fei sentì l à craià a osc
outa:
- Scior pesc, pode ve dì solo na parola?
- Anche does – l à respondù el pesc, un Delfin pien de creanza, che
inze duto l mar del mondo sin ciata poche de conpagne.
- Me fejassao el piazer de me dì se inze sta isola l é un paes agnoche
se pode magnà algo zenza festide de esse magnade?
- Po seguro, – l à respondù el Delfin – t in ciates un poco indalonse
da ca.
- E de ce ver ebe da ‘sì?
- T as da ciapà chera stradela a man zanca, e seguità senpre dreto.
No te pos falà.
- Dijeme un outra roba. Vos che nodà inze l mar de dì e di note, no n
aeo par cajo ciatà na barcheta con inze mè pare?
- Ci elo ta pare?
- L é el pi bon pare del mondo, e ió son el pizo pi catio che se pode
ciatà.
- Col tenporal che l é stà stanote, ra sò barcheta sin sarà ‘suda sote
aga.
- E mè pare?
- Se l arà sbarbà chel Pescion che loutradì l é vienù ca inze l nosc mar
a fei straje.
- Ma elo mo tanto gran sto Pescion? – l à damandà Pinochio, che l
scomenzaa beleche a tremà da ra paura.
- Outro ca gran!… - l i à respondù el Delfin. – Par te fei capì cuanto
gran che l é, te digo che l é pi outo de un ciasamento de zinche
80
piane, e l à na bocia coscì larga e fonda, che un treno co ra machina
inpizada el stajarae inze zenza fadia.
- Oiuto mare! – l à craià el buratin duto scoutrì. El s à betù in prescia
i sarvije e l i à dito al Delfin:
- A se reede, scior pesc: scusame se v ei desturbà e gramarzé ben de
duto.
E coscì, l à ciapà de buriada ra stradela a man zanca e l s à betù a
caminà sbelto, ma coscì sbelto che someaa che l oujorasse. E duta ra
otes che l sentia nafré de sussuro, el se voltaa alolo a vardà, col
festide de vede chel Pescion gran come na ciasa de zinche piane che l
i corea drio col treno inze bocia.
Dapò de mesa ora l é ruà inze un paeseto che i ciamaa “el paes de r
esaes pienes de insegno”. Par strada l ea un grun de ‘sente che corea
in ca e in là drio i sò afare: i louraa dute, dute i aea algo da fei. No se
vedea un poltron o un strafieron aneó.
- Ei capì – l à dito alolo chel pegro de un Pinochio – sto paes el no n é
par me! Ió no son nasciù par lourà!
Intanto i ea vienù na gran fame, parceche l ea pi de vintecuatro ores
che l no magnaa nuia, gnanche na cijirela.
Ce aeelo da fei?
Par podé se bete algo inze l stomego, l ea doa robes da fei: ‘sì a vede
de un laoro o ‘sì par carità de na moneda o de un toco de pan.
A ‘sì par carità l se vargognaa, parceche sa pare l i aea senpre dito
che par carità pó ‘sì solo i vece e i marade. I poerete vere, chi che fesc
propio pecà e i à bisoin de calchedun che i staghe drio, l é chi inaante
coi anes o pies de magagnes che i no pó pi lourà par se guadagnà l
pan. Dute chi outre i é obligade a lourà: e se i no laora e i padisce ra
fame, sa dan.
In chera, l é passà un òn duto sudà e sfogà, che l tiraa doi carete de
carbon.
81
A l vede, Pinochio l à pensà che l fosse un galanton: l i é ‘sù pede e,
duto ros da ra vargogna, l i à dito:
- Me fejassao l piazer de me dà na moneda, che min vado deboto in
cu da ra fame?
- No tin dago solo una – l i à respondù chel òn – ma cuatro, se te me
dies a tirà ste doi carete fin a ciasa mea.
- Me fejo propio de mereea de sto tanto, – l i à dito l buratin, deboto
inonbrià – ió, che l saede, no n ei mai fato el musc, no n ei mai tirà
carete!
- Meo par te! – l i à respondù el carboner. – Alora, se te sos propio
drio a morì da fame, magnete doa bela sones de ra tò blaga, e tendi
che es no te feje mal de panza!
Alolo dapò l é passà da chera un murer con un vas de calzina sun
schena.
- Bon òn, no i dajassao na moneda par carità a un por pizo che
spadeea da ra fame?
- Vorentiera. Vien con me a portà calzina – l i à respondù el murer –
e inveze de na moneda sola, tin dago zinche.
- Ma ra calzina ra pesa massa – l à dito Pinochio – e ió no voi fei
fadia.
- Alora, se no te vos fei fadia, statin là a spadeà, e tendi a no te
desganascià.
Inze na mesa ora, da chera l é passà outra vinte parsones, e Pinochio
l i à damandà ra carità a dutes, ma dutes es i à respondù:
- No te vargognesto? Inveze de ‘sì tanto a sbrindolon, và mo a vede
de un laoro, e inpara a te guadagnà l pan!
Dinultima, l é passà là na veceta con doa sees de aga.
- Bona femena, me lasciao bee na gota de aga da ra vostra sea? – l i à
dito Pinochio, pien de siede.
- Bee pura, pizo! – ra i à respondù ra veceta, e r à poià ra sees ‘sobas.
82
Pinochio l à trinchenà duto chel che l podea, el s à spazà via ra bocia
e l à brontolà inze par sote:
- Ades siede no in ei pi, ma se ciatasse anche algo da magnà!…
Ra veceta ra l à sentù e ra i à respondù:
- Se te me dies a portà a ciasa una de sta sees, te dago na bela sona
de pan.
Pinochio l à vardà ra sees del traes e l no n à dito né scì né no.
- E pede l pan te dago un bel piato de capuze conzade – r à ‘sontà
chera bona femena.
Pinochio l à vardà danoo ra sees del traes e l no n à dito né scì né no.
- E dapò dei capuze te dago anche na bona peta de menta.
A se pensà de ra peta, Pinochio l à zedù, e l i à dito deziso:
- Passienza! Ve portarei ra sea fin a ciasa!
Ra sea ra pesaa nossicuanto, e l buratin, che l no ‘sia adora a ra portà
par man, el se r à betuda su sun testa.
Na ota ruade a ciasa, ra veceta r à fato scentà Pinochio sun na
toureta pariciada e ra i à betù daante l pan, i capuze conzade e ra
peta de menta.
Pinochio el no n à magnà: l à slofà duto. El sò stomego el someaa un
cuartier voito, agnoche no stajea negun da zinche mesc.
Canche l à cardù de esse pasciù, l à tirà su ra testa par i dì gramarzé
a chera bona veceta, ma l no n aea fenì de ra vardà inze l mus, che l à
tirà un gran ohhhh!… da ra mereea e l é restà là incantà, coi oce
daerte, el piron par aria e ra bocia piena de pan e capuze.
- Parcé te festo tanto de mereea? – ra i à damandà ra veceta riden.
- L é … - el i à respondù Pinochio, e l balbotaa – l é che … l é che …
vos i someà … aì, aì, aì, ra osc, aì, aì, aì, i oce … i ciaei … aì, aì, aì,
anche Vos aé i ciaei zelestes … conpagne dei suoi!
83
Fatazina mea!… Fatazina mea!… dijeme che sé vos, che sé propio
vos!… No me fejede pianse pi! Se saassà!… Ei pianto tanto, ei tanto
padì!…
Pinochio el parlaa e l bregaraa come na feda: co l é dinultima, el s à
bicià insenoon e l à inbrazorà i ‘senoe de ra veceta che l no saea ci
che l ea.
84
Capitolo 25