Pinochio par anpezan: differenze tra le versioni

Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
Mizardellorsa (discussione | contributi)
Nessun oggetto della modifica
Mizardellorsa (discussione | contributi)
Nessun oggetto della modifica
Riga 75:
Carlo Collodi
***
42
Capitolo 14
Par no i aé abadà ai boi consilie del Soutaruco-che-parla, Pinochio
el peta inze inze i sassis
alandreta – l à dito el buratin ignante de se bete
danoo par strada – ce desgraziade che son
nosoutre pize. Dute i me crida, dute i me vo
costumà, dute i me disc ce che on da fei. A i lascià dì, i se betarae
dute par ra testa de esse i nostre pares e i nostre maestre: dute, anche
i Soutaruche-che-parla. Coscì po: ‘sà che no n ei vorù i dà abado a
chel stufadizo del Soutaruco, cissà ce de desgrazies – a sentì el – che
arae da me capità! Arae finamai da ciatà i sassis par strada!
Mancomal che no i credo ai sassis, no i ei mai cardù. Par me i é stade
inventade dai pares, par spasemà i pize che i vo ‘sì a sbrindolon di
note. E pò, anche se i ciatasse ca par strada? Me fejarai fosc surizion?
Gnanche da crede. ‘Siarae ves de lore e i dirae inze par el mus:
“Sciore sassis, ce voreo da mi? Recordave che con me no se jestarlea!
Donca, ‘sivin par i fate vostre, e muci!” Co sta parlada, chi por sassis,
me par ormai de i vede, i scanparae come sites. Se pò i fosse coscì
sfazade da no voré scanpà, alora scanparae ió, e coscì fossasson paze
e pagade …
Pinochio el no n à podù gnanche fenì sto rajonamento, parceche in
chera i à parù de sentì che daos de el se moea alcuanta foies.
El s à voltà a vede, e inze l scuro l à vedù doa zefes, duta infagotades
inze inze sache de carbon, che es i corea drio e es soutarlaa in ponta
de pès, come doi spirite.
- Vei ca, l é lore! – l à dito: e, ‘sà che l no saea agnó sconde ra sò
cuatro monedes, el se res à betudes sote ra lenga.
- M
43
E pò l à proà a scanpà. Ma l no n aea fato gnanche doi pasc, che l s à
sentù brincà par i braze, e doa burta ojates che es i craiaa:
- Fora i sode o te copon!
Pinochio, che l no podea i responde parceche l aea ra monedes inze
bocia, l à i fato ra beles e ra bones e un grun de muse, par i dà da
intende a chi doi (el vedea solo i oce, inze par i buje dei sache), che l
ea un por buratin, e inze scarsela el no n aea gnanche un cru.
- Via, via! Manco ciacoles e fora i sode! – i l à manazà i sassis.
Pinochio l i fejea demoto co ra testa e co ra mas, come par dì “No n
ei un cru”.
- Tira fora chi sode o te copon – l i à dito chel pi outo.
- Te copon! – l à ‘sontà chel outro.
- E dapò de te, copon anche ta pare!
- Anche ta pare!
- No, no, no, el mè por pare no! - l à craià Pinochio desperà; a craià,
ra monedes es i sonarlaa inze bocia.
- Ah lasaron! Donca, te t as scondù i sode sote ra lenga! Sbuti fora
alolo!
E Pinochio, nuia!
- Ah, no te sentes da chera rea! Pèta mo, che proon nosoutre a t i fei
sbutà fora!
Un dei doi l à ciapà inze l buratin par ra ponta del nas e chel outro el
l à ciapà par el copin, e i à scomenzà a sgorlà zenza riguardo, un da
una e un da r outra, fin che i à fato spalancà ra bocia, ma no n é stà
nuia da fei. Ra bocia del buratin ra someaa cojida con firo da
caligaro.
In chera, el sassin pi pizo l à tirà fora un marsango e l à proà a i lo
fracà inze bocia, par fei lea e i ra daerse, ma Pinochio, sbelto come un
jato, l i à tazà forte na man, l i r à destacada del duto e el r à sbutada
fora.
44
Pensave ce mal che l é restà canche, inveze de na man, el s à
inacorto de aé sbutà fora na zata de jato.
Tornà in ca da ra scoutrida, Pinochio el s à deliberà de oga da ra
sgrinfes dei sassis, l é soutà via par sora ra cejures e l se r à mocada
fora par ra canpagna. I sassis i corea senpre daos, come cei drio un
lioro, e chel che l aea pardù na zata el corea con cher outra, e no se
capisce cemodo che l podesse fei.
Dapò de aé coresc par chinesc chilometre a ra longa, Pinochio el no
in podea propio pi. El no saea cemodo se ra caà, e coscì l s à tirà su in
son del pezuó pi outo e l s à cuzà ‘sò intrà i rame. I sassis i à proà a
‘sì su anche lore ma, ruade a meso del brascion, i é sleziade ‘sò e i é
ruade ‘sobas, co ra mas e i pès dute sgrinfade.
No n ea assei par lascià via: i à conbià un brazo de legnes sote l
brascion e i à tacà fo. Inze un vede e no ede, el brascion l à scomenzà
a arde come na ciandera sgorlada dal vento. Pinochio el s à inacorto
che el fo el vienia senpre pi in su; el no vorea fei na burta fin inze
meso ra fiames, e coscì l é soutà ‘sò dal pezuó e l s à betù danoo a
core, inze par intrà ra piantes. E i sassis drio, senpre drio de el, zenza
mai zede.
Intanto, scomenzaa a vienì dì e chi tré i se corea senpre drio, fin che
Pinochio l à abù de se fermà daante un caneo largo, fondo e pien de
aga sporca che someaa cafè da late. Ce aeelo da fei? “Un, doi, tre!” l
à craià: l à ciapà oga e l é soutà via del outro ver. I sassis i à soutà
anche lore, ma i no n aea ciapà oga polito e patatunfete!…, i é
pionbade ‘sò inze l caneo. Pinochio l à sentù ben el colpo e r aga che
schizaa su; fin che el scanpaa, senpre riden el i à craià ‘sò a chi doi
scarognade: - Stajevin nafré in bian, sciore sassis.
El cardea che i s aesse beleche sofeà, ma canche el s à voltà par vede,
el s à inacorto che i corea danoo drio de el, senpre infagotade inze i
sò sache e bagnade come pitusc.
45
Capitolo 15
I sassis i core drio Pinochio, i lo brinca e i lo pica su par un ramo del