Prineide: differenze tra le versioni

Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
mNessun oggetto della modifica
Completata trascrizione testo - da rivedere e formattare
Riga 9:
<section begin="nome template"/>Intestazione<section end="nome template"/>
<section begin="data"/>27 febbraio 2014<section end="data"/>
<section begin="avz"/>4070%%<section end="avz"/>
<section begin="arg"/>letteratura<section end="arg"/>
</div></onlyinclude><!-- a qui -->{{Qualità|avz=4070%%|data=27 febbraio 2014|arg=letteratura}}{{Intestazione
| Nome e cognome dell'autore =Tommaso Grossi
| Titolo =Prineide
Riga 23:
| URL della versione cartacea a fronte = http://books.google.de/books?id=FH45AAAAcAAJ&pg=PA211&dq=ministro+prina+prineide&hl=it&sa=X&ei=0BUPU6y1K9HU4QT2uoGACQ&ved=0CDIQ6AEwAQ#v=onepage&q=ministro%20prina%20prineide&f=false
}}
{{Centrato|<poem>
SOGN.
 
<i>E giudizio si fece di ciascheduno
Secondo quello che aveano operato
Apoc. Cap. XX. v. XII</i>
 
I.
Riga 40:
E mi che tapesciava invers Milan
Su la strada Comasna soll solett
Slongava el pass, che, a dive l coeurcœur, quell can
El m’aveva metuu on poo de spaghett:
Se sent a sonà i or a on orelocc
Riga 63:
Quand che me senti a proferì Sur Rocch,
Che propri propri l’è ‘l me nomm de mi,
Me se scuriss i oeuccœucc, me casca i brasc,
E borli in terra comè on omm de strasc.
VI.
Cossa sia poeupœu success, mi nol soo nò,
Domà che, tornaa in mi, me sont accort
Che seva al scur, e seva, settaa giò
Riga 79:
Cont in di man on scirin, che a pian pianin
La m’è comparsa fina al bomborin.
VIII.
Car Signor!... Come l0eva mai consciada!
Anca on sass l’avarav avuu pietaa,
La bocca senza denc, insanguanada,
Scarpaa foeurafœura i nariss e spetasciaa,
Sgarbellaa i oeuccœucc, la faccia, el coo mezz rott
Scavezzaa i brasc, el stomegh tutt a bott;
IX.
Riga 119:
A sti paroll me vedi a sbarlusì
Come un stralusc in ment… ce nos fudess….?
Ge petti i oeuccœucc in faccia…. Giuradina!....
L’è propri l’ombra del minister Prina.
XIV.
Riga 137:
XVI.
Allora l’ho veduu a fa on cert modacc
Comè che ghe vegness voeujavœuja de rid,
Tant ch’el m’ha faa ciappà on poo de coracc
E franch lì seguitava ben polid
Riga 152:
Che appenna ch’in staa chi, quell porch d’on vizi
De vorè sempre forloccà in tedesch,
Sia malarbett! l’ha faa toeutœu su on stremizi
A la generazion di nost mich vresch
Cha han dovuu solassai, a van e risegh,
Riga 158:
XIX.
Ch’oltra sto pocch viorin, sti patatocch,
(Che fussen trifolaa!!) han tolt su la scoeurascœura,
No pudende fa intend col so zorocch,
De parlà el talian con la nisciorura,
Riga 170:
Per savè se’l Consej el ghe permett
O de mangià, o de trà l’ultem pett:
XXI.
Ma, siccome el Consej in di so coss
El va cont flemma e cont meditasion,
Intrattanta ghe dan in bocca on oss
Coi solit loffi de la religion,
Che l’è ona bonna cossa in veritaa,
Ma quand se g’ha ben pien el consolaa
XXII.
Che avend peu miss in uso la pramatega
De mandà in sulla forca i condannaa
El master Stricc l’ha dovuu andà a fa pratega
In Brugna sora i mort de l’Ospedaa
E nessun podarà lefag l’onor
De fass ciamà colega di dottor.
XXIII.
Che Milan l’è tutt pien domà de fumm,
De cont, de cavalier, de becch fottuu
Che la reson la gh’ha boffaa in la lumm
Perché voreven dagh di pee in del cuu
E el pover Meret che l’è minga don,
L’han traa là colla merda in d’on canton
XIV.
Che tucc quij strenc in quart, qui scanna piœuch,
Somenza de cocò, razza de becch,
Pien de marschia e de debet fina ai œucc
Che tiren la carrocia coi busecc,
Han ciappaa on aria de baron fottuu
Come che i olter fussen faa col cuu,
XXV.
Perché g’han la patenta a letter d’or,
Che i sœu vicc, comenzand fina d’Adam,
Han semper faa el badee come fan lor,
Bon de nagott via ce de fa letamm;
Che al di d’incœu se guarda minga al meret
Di coo present, ma di cojon preteret.
XXVI.
E lì seguitand via allegrament
In su sto gudt ghe n’ho ditt ona cà;
El Prina el me scoltava d’on attent,
Che nol vedeva a mœuves né a fiadà,
E se capiva ben che a sti notizzi
L’andava tutt in gius de regolizzi;
XXVII.
Che vun ch’è staa minister el gh’ha el cœur
De minister anch dopo el scimiteri,
E per dagh gust… l’è inutel… no ghe voeur
Che strilament, che lacrem, che miseri,
Con tutt ch’el pover Prina in st’occasion,
A dilla giusta, el g’havess squas reson.
XXVIII.
Basta, quand hoo capii de dagh piasè,
Volta vella sul fatt, muda register,
Che hoo mai voruu fregagh i barolè,
Né viv né mort ch’el sia, a nessun minister.
E repidiand el fil del discors faa,
Tirava innanz in sta conformitaa.
XXIX.
L’ha però de savè, vostra Zellenza,
Che in mezz a tucc sti gran dolor de crappa
Nun buseccon, con soa bonna licenza,
Semm contenton, allegher come pappa,
E sti pinol ne paren bescottin
Per l’amore de l’amor de Franzeschin;
XXX.
El Qual sto Franzeschin l’è on italian,
S0el voeur, e in fin di cunt l’è on galantomm,
E soa miée l’è nassuda in Milan
All’ombra de la cupola del Domm,
Figurass!.. che delizia… che benon…
Robba de fass in broeud de maccaron;
XXXI
Che i Milaness g’han ben del tira-molla,
Ma hin poeu de bonna pasta, e no ghè ball.
Aqua de belegott!.. che pasta frolla..!
El me respond, strengendes in di spall,
Bisogna domandaghel ai mee oss!
E mi: discorremm minga di sti coss.
XXXII.
Adess disi per dì del grand amor
Che g’hemm nun Milanes per el padron
Car padronasc! che gust! ..andà a discor!
L’è ona robba che l’è fina tropp bon.
Già nun cont lu semm propri carna e pell,
Camisa e sedes, scisger e buell,
XXXIII.
Che semm bon anca nun tant quant a lù
E lù l’è bon anca lù tant quant a nun,
Nun incapazz de fagh de mal a lù,
E lu incapazz de fann del ben a nun,
Pien fina sora i œucc de la virtù….
De la santa pascienza e nun e lù.
XXXIV.
Bœugna domà conossela sta gemma
Per voregh ben, fudessel vun de sass,
Affabel con tutt quij ch’el parla insemma,
Dolz de sangu, a la bonna che l’è on spass,
Ghe diroo tant, che fin la Veritaa
Gh’è calaa on scisger de no vegh parlaa:
XXXV.
E disen, che la s’eva presentada
Con ibass i œuch per fass annonzià;
Ma avendegh minga su l’abet de spada,
Chè l0ha mai vanzaa assee de podel fa,
E’ saltaa a voltra el gran Zeremoniee
Ch’el g’ha daa on sbutt e l’ha casciada indree;
XXXVI.
Ma in quant a lu ben, pu che volontera
El la riceverav anca in camisa,
El ghe vafav on car de bonna cera,
Dandegh ansa e coragg perchè la disa,
Che l’è vun de quij omen alla man,
D’on cœur che ghe sta denter tutt Milan
XXXVII.
Tutt quist hin ciaccer che conclud nient,
Salta su el Prina, infin cossa hal pœu faa?...
In quand al fa, respondi, verament…
Si… fina adess… l’ha minga cogenza;
Ma disen: Cossa occor! in fin di fin
L’è el re di galantomen Franzeschin,
XXXVIII.
Sì, el re di galantomen, dis el Prina
Sgavasgiand, obbligato dell’avis!...
E mi allora, cos’è sta pantomina?
Eh’el me scusa, Zellenza, m’è duvis
Che sta vœulta, con tutta la soa furia,
L’abbia tolt un cojon per on inguria!
XXXIX.
E lu, ben che s’el tegnen sto co… Tura?
Sbraggi mi subet…. brutt mostacc de tolla;
Ma con tutt quest, perdincia, g’hoo pagura
C’el abbia proferida la parolla,
Che in la cappella se sentiva el son
Dell’ecco che finiva come in on.
XL.
In quella el Prina… traff… in d’on moment
El se sprofonda, el me spariss, l’è pers;
E ven su de la terra on accident
D’on versasc, de la razza quij vers
Che fa i anem dannaa, i strij, i zingeher,
E l’avvocat Stoppan de Beroldinger.
XLI.
Stremii de quel versari, tutt’a on bott
Sbaratti fœura i œucc, guzzi i orecc,
E no vedi, e no senti pu nagott;
Tocchi, me volti, o bella sunt in lecc,
Me senti stracch, me trœuvi tutt sudaa,
E m’accorgi de vessem insognaa.
 
FINE.
(continua, n.d.t.)
</poem>}}
 
 
[[Categoria:Testi-P|Prineide]]
[[Categoria:Letteratura-P|Prineide]]
[[Categoria:Testi del XIX secolo|Prineide]]