 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
CAPUT XII1
QUAE MORALI A PLATONIS DOGMATA
CUM NOSTRIS CONSTENT, SIVE ADEO CUM CHRISTIANIS
Ut philosophia meditatio mortis?
[1] Hinc vera philosophiae defínitio a Platone tradita, quod sit «meditatio mortis», qua sensus et cupiditatem, quantum pote est, restinguamus, quo facilius vivamus ex vero et ratione.
Philosophiae finis unio mentis cum Deo.
[2] Indidem verum illud: praecipuum, immo summum, philosophiae fructum esse unionem mentis cum Deo.
Quae vita hominis divina? quae humana? quae bruta?
[3] Et hinc quoque illud verum: veri aeterni contemplationem vitam hominis esse divinam; ex vero aeterno agere cuncta vitam humanam; agere quaeque ex falsis sensuum vitam bruti.
Honestas pulchritudo virtutis et quanta?
[4] Postremo et illud, quod haec omnia consequitur: homini esse ex honestate vivendum, seu vivendum ex conformitate cum aeterna ratione, quam ait Plato pulchritudinem esse virtutis; eamque esse tantam intelligit, ut, si corporis oculis cerni posset, omnes virtutis amore deflagrarent.
- ↑ Testo: «Caput XIII» [Ed.].
