Pagina:Vico, Giambattista – Il diritto universale, Vol. II, 1936 – BEIC 1961223.djvu/195


secunda epocha temporis obscuri 453

Iidem principio «quirites», «areopagitae», «curetes» —
Curetarum historia — Indidem «curetes» et «Latium».

[8] Itaque iidem fuere quirites, sive optimi sabinorum, ἀρειοπαγίται atheniensium et κυρῆτες cretensium, ex Ida, Phrygiae monte, oriundi, quos sic dictos putant ἀπὸ τῆς κουροτροφίας, eo quod Iovem puerum vagientem, inter ipsos absconditum, armorum strepitu celasse et aluisse narrentur, ex hac ipsa nostra temporis obscuri historia, qua optimi, auspiciorum benefício, a propudio nefario et impia inhumanitate in lucis latuisse narravimus. Ex qua origine «Latium» dictum docuimus.

Unde «curia»? «comitia curiata»?

[9] Et sic neque, ut Varro1, a «cura» dicta «curia» est, neque, ut alii volunt, a graeca voce κυρία; sed et vox graeca et latina ab aliqua origine communi, quae non alia fuerit quam «quir» et χείρ, derivetur. Et «fortis» ab hasta sabinis, a manu graecis dictus, quod fortis manu spectetur; et ut latinis «quirites» in concione, sive «patres hastati», ut de Germanis idem Tacitus narrat, ita graecis κυρία dicebatur et ipsa concio et concionis locus et sententia quae suffragiis vincit. Unde proverbium αὐτὴ κυρία, eadem plane significatione qua prima romanorum «comitia curiata», ex Pomponio et Budaeo, libro priore probavimus2.

Areopagi historia — Minervae mythologia.

[10] Cum tot his tantae antiquitatis rebus et illa quoque convenient: hos areopagos principio fuisse parvas optimatium respublicas, quas nos primas omnium in terris natas libro priore probavimus et latius demonstrabimus infra, quae ante Cecropis regnum peculiares habuere reges, ut tradit Pausanias3, reges nempe optimatium. Et tempia pagatim sacrata, et in quoquo peculiare quoddam numen coluisse: universos

  1. De lingua latina, V, 6 [Ed.].
  2. Cap. CL.
  3. In Attica.