Pagina:Tiraboschi - Storia della letteratura italiana, Tomo VI, parte 3, Classici italiani, 1824, IX.djvu/426

i(5-{o unno Commedie di Plauto a lui l'atta da Simonc Carpcntario in Parigi, e dalla edizione del Compendio della Storia romana di Pomponio Leto pubblicato pure in Parigi nel 1501, e da varie opere di Erasmo, e gli Epigrammi in lode dell Andrelini scritti a quel tempo medesimo da Roberto Guaguino, ne’ quali l’ Andrelini vien commendato come il più elegante poeta che al mondo viva. Io recherò qui solamente il passo di Giovanni Cordigero, che in una sua lettera da lui aggiunta agli Amori di Fausto così ne dice: Nostris quoque temporibus merito gloriari potest vestra Universitas Parisiensis, quod Faitr slum Andrelinwn Foroliviensem nacta est Is enim cum omnium disciplinarum studosissimus sit, solus fuit, ut aliorum pace dixerim, qui Galliam ex jejuna saturam, ex ine ulta tersam, ex sicca viridem, ex barbara latinam fecit. Quandoquidem non solum oratoriam et poeticam facultatem, sed etiam sphaericam ipsam tanta omnium admiratione professus est, ut quid dicant alii prò fedo habeant nihil, et artem ac leporem carminis hoc in Regno antea prorsus incogniti ila pale fecit ^ ut omnes solum Faustum in quovis carminis genere imitari studeant, et integras illius sententias ac versus saepenumero pro suis accipiant. Nec id protecto injuria factum est, cum Faustus talis sit poeta, ut ab eo, ceu fonte perenni, Vatum Pieriis (ut de IIomero seri bit Ovidius) ora rigentur aquis. Convien però confessare, che poichè l’Andrelini fu morto, lo stesso Erasmo che avealo lodato vivo, e che avea con lui tenuto amichevol commercio di lettere (l. 1, ep. 65, 67, (69, 71),