Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. |
E GRAN BELA PROES
DE DUTE I ARTISTES
E DUTE I CAAI DE RA CONPAGNIA
EPO
VIENARA MOSTRA PAR RA PRIMA OTA
EL NOMINA
MUSC PINOCHIO
CHE I CIAMA
RA STELA DEL BAL
EL TEATRO EL SARA DUTO INLUMINA
In chera sera, pode ben ve l fegura, un ora ignante de daerse, el
teatro l ea ormai pien fola. No n ea pi na poltrona, un posto par i
sciore, un palco, gnanche a i paga oro. Su par i sciaris del Circo l ea
pize, pizores, tosc e toses che i zaareaa de vede bala chel muse
Pinochio, tanto nomina.
Canche l e feni el prin toco del teatro, el diretor de ra conpagnia,
viesti con na fanela negra, barghescia bianches e stiai de pel fin sora i
’senoe, el s a prejenta a ra ’sente, l a fato un inchino e con gran taio 1
a scomenza a sbrodoncia un discorso:
- Bona ’sente, sciore e sciores!
Sto por on, che l e ca par cajo inze sta bela zita, l a voru ae l onor e l a
acaro de i prejenta a sta braa ’sente che me scota un muse conosciu,
che l a ormai bala daante i Inperatore de duta r Europa.
Ve digo gramarze ben a dute de esse ca: diame e petame ra mas, se
ve piaje chel che fejon.
A scota sto discorso, ra sente ra ridea e ra petaa ra mas; ra s a
petades ancora de pi e r a fato un cuarantaoto canche - inze meso 1
Circo - l e vienu fora l muse Pinochio.
L ea duto tira de petacio. L aea ra redenes noes de pel co ra sciares
de oton; doi fiore bianche inpo ra rees; ra crigna petenada con un
128
128 |