 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
LIBER PRIMUS
Grandi Moscatorum Formicarumque Furentum
proelia, desdegnos, fata cruenta cano,
Tunc et alhora suos abscondit Apollo cavallos,
quum ruere armatos vidit in arma duces.
5Cuncta per intornum tellus squassata tremabat,
poca super coelos nec cagarella fuit.
Gens ceratana sinat vecchias cantare bataias,
squarzet Virgilios turba pedanta suos.
Magna fuit, confesso quidem, ruinatio Troiae,
10quando cavallazzo credidit illa buso.
Fare parangonem sed quisquis voiat ad ipsam,
dictus ab egregia gente bachioccus erit.
Maxima materies ista est, quam sprezzat Homerus,
sit nisi macronicas dignus habere deas.
15Non est Clionis, non est impresa Polynae,
hanc melius somam Togna gaiarda ferat.
Huic igitur sumitte humeros, Tognola, valisae,
sisque, precor, tanto digna fachina peso.
Urbs est in medio mundi, Moschaea vocatur,
20cui fuit aeternum nomen, et est, et erit.
Haec in cervello romanos una tenivit,
unaque vastavit Cimicas, una Grysos.
Vincitora fuit variis spessissime guerris,
pensavitque altos subdere saepe deos.
25Non armis tantum praestat provincia, sed non
accumulat tantas ipse Milanus opes.
