Pagina:Folengo - Maccheronee, vol 1, 1911 - BEIC 1819471.djvu/59


liber primus 53

ardeat, ut fornax omni mancante reparo,
quem non brentarum stuvet milionus aquarum.
210Non tua schiatta quidem tanta est, cui filia regis
unica vel picoli migolinam praestet amoris.
Heu quae nam fazza est, heu qua me fronte ferivit!
heu quibus orbavit novus hic basiliscus ochiadis!
non mea, sed tota est ea nimphae culpa galantae:
215debebat voltare occhios parte altra ribaldos.
Nonne ribaldelli merito appellantur ocelli,
sassinare hominem qui sic ad strada tapinum
ardiscunt, plenumque retro lassare feritis?
Hactenus indarnum mea contra pectora dardos
220ammollavit Amor, cordamque tiravit et arcum.
Sed modo se accorgens, quia nil puntura forabat
pectus azalinum, tam saldum contra puellas,
quam salda est contra colubrinas rocca Milani,
de pharetra mortis ferrum mortale cavavit,
225meque saettato portam retrovavit apertam,
et mentis rapta est libertas tota diablo.
Nonne diavol Amor? nonne octo mille diavoi,
qui savios homines per tot facit ire pacias?
Nil fuit ad tantam nostra haec pancera feritam,
230saepe licet steterit schioppetti salda balottae;
si pro contrasto montagnas Iuppiter illas,
quas unam posuit super altram zurma gigantum,
plantasset, demens oleum gittasset et opram.
     Talia dum pazzo cavalerius ore vanezat,
235incipit armorum strepitus, tararanque tubarum,
namque ubi gens d’armae grossos pransere bocones
armatae saltant, quia tandem giostra comenzat.
Trombettae tararan frifolant, animantque gaiardos.
In stroppa nequeunt raspantes stare cavalli,
240sbalanzant, nitrunt, sabiamque ad sydera mandant.
Pro tamburorum pom pom farironque tubarum,
vix homines possunt sibi respondere cridando.
Iamque ruunt, positis in resta denique lancis,