Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/334

In dils pli antics e pli bials bals ei la rondigniola nua che tuts datan in a lauter il maun e saltond fuian, sepeglian e secatan. Ina buna fortuna ha aunc manteniu all’ Engiadina - sura la canzun ch’ ei cantavan, pli da vegl leutier e ch’ era senza dubi era al pei dil Badus ina gada usitada 1). 5 Vein nus cumpigniau la matta en biala stiva e tier il giuc, sche lein nus era udir ses plonschs, cura ch’ ella porta schlappa mutta et udir ina canzun de tgina: Quista saira lain chantar E star allegramente 10Sch’ eu non ha be quà meis char Sch’ ingio less ir a’ l tscherchar O meis char charissem Que ch’ eu ha aint in mieu man Que non ais tuot mieu 15Que chi’ m plascha vögl pigliar E que no’ m plascha vögl laschar Minchün piglia la sia. Duront ch’ en las canzuns d’ amur s’ exprima il cor, lyricamein, anflein nus l’ amur puspei sco fundament d’ aur sin il qual la ballada e romanza 20designescha ses maletgs. Bein enqual de mes auditurs vegnan ad esser surstai d’ udir de balladas e romanzas, romanzas ramontschas? Gie denter las veglias canzuns sesanfla in bi diember de talas, che maunglan buca seturpiar d’ esser parigliadas cun las medemas producziuns d’ auters pievels 2). Tgei classic laconismus! Tgei forza et enconuschientscha en discriver 25las pissiuns dil cor human. Con ver e precis ei mintga persuna designada, con spert e consequent suondan ils eveniments? Nus vesein treis leghers loschs cavaliers che van ora el lartg, lartg mund, pertgei che la via de St. Jachen ei nuot auter che la via gronda (Heerweg), nua ch’ ils viandonts van senza ruaus vinavont. Il pli giuven denter els ha gudigniau il cor 30della figlia dell’ ustiera ed el ha dau ad ella per pégn ina „tschinta da fin our e duos bels anels d’ our“. Quels dus regals indicheschan la vegliadetgna della canzun, il fin aur ha zitgei misterius, la tschinta ei antica. Raquintond el il succes de siu abenteuer de carezia als compogns auda quei igl ustier, va tiel mistral e tgisa il giuven che vegn strufiaus sco in 35striun. Probablamein dueva el ver strianau la giuvna u cun in’ egliada ne cun bubronda. Ch’ ils striuns pudessen far quei era ina gienerala cardientscha. En sia dolur e sventira semeina il pauper giuven tier la gaglina e roga ella de far vendetga. Tier auters pievels ei in utschi il sulet agit Hier ist eine Lücke im Manuskript.

Decurtins, Chrestomathie Bd. IX, p. 175.