Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/297

Bein ha tschessau de flurir il rosèr amureivel
Cheu el curtin della mumma romontscha fideivel,
Reha raccolta de flurs als affons ei restada,
Vegn dals romontschs engrazieivel sur tut appreziada:
35Cert aschi ditg sco ils Grischs lur canzuns pon cantar
Vegnan las rimas dil Muoth tras lur vals resunar. —
Lunsch’ della biala Surselva da cor carezada,
Spetga a Cuera sil di della gronda levada
Leu ell’ umbriva dil dom tia salma mortala:
40Fluras alpinas orneschan las crusch triumfala,
Tscheu sin las rivas greppusas dil Rein anteriur
Resta tiu num en memoria perenna d’ amur.
O sera de stad,
Ruasseivla quieta!
Lev tilas flad
Ell’ aria frestgeta!
5 Has aunc la cotschnur,
Ti has gie bargiu,
Che bialla splendur
Id’ ei da rendiu.
Sur tiu frunt migeivel
10Ti rasas il vel,
In lev e legreivel
E miras tras quel.
Dil tschiel las nuorsettas
Van plaun pasculond,
15Staunclas navettas
Che van fantisond.
Flurs sbassan il tgau
E siaran ils êgls;
Semiond di il fau:
20Stei eri, mes fêgls!
Buna notg — ina conta —
Mureri saveis star!
— Ei merlotscha silla plonta —
Vi schon lu clomar!
25Er il Rein fa bien,
Adina ramura,
El ha mai sien,
Adina fa l’ ura.
Nanna el fa
30Cun sia ramura
Schi bein sco el sa
A mumma natura.
Igl uaul uss quescha,
La spunda cupida,
35Il quolm ponderescha
La steila salida!
EDUARD MUOTH.
Poesias.
La sera.
(Nach Annalas, S. 53, 1899.)