Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/216

Gion Cadieli Ave Maria.
(Nach Igl Ischi, S. 125, 1900.
La notg svanescha,
L’ aurora crescha, —
Il zenn cheu cloma cun tun schi clar
Giud la collina,
5 Tras l’ aria fina:
Ave Maria, ti steila de mar!
Ave Maria
Clom’ en legria
Giu dalla tuor il zenn de miezdi;
10Ave Maria
Ave Maria
Rebattan las pezzas leu ora schi bi.
E cur la sera
La notg enquera,
15Audas ti aunc in niebel salid
Leu dalla prada
Tras la vallada!
Ave Maria, ti Mumma d’ agid!
Igl ault de nossas pezzas
Surtrain aunc freids glatschers,
E sut la cozza alva
Aunc dorman praus et ers.
5 Cheu dat l’ emprem’ egliada,
Ils nibels penetrond,
Il niev solegl sin tiara,
Ord greva sien svegliond.
En cuort — o tgei midada —
10Il mund ei en verdur,
Sin pradas e collinas
Flureschan flur e flur.
Perfin la dira glatscha
Lev’ ord il sien profund,
15Cur ch’ il solegl respira
Ad ell’ in betsch sil frunt.
Miu cor han giuvens radis
Puspei er penetrau!
Miu pèz ha la speronza
20Danovamein tschaffau. —
Mo ah — gnanc ina flura
Vul gnir ord quei terratsch;
Miu cor, miu cor respunda:
„Eis ti pli dirs che glatsch?“
Eis ti pli dirs?
(Nach Igl Ischi, S. 123, 1900.)