Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/214

184 Gion Cadieli

Siu cor dolur, tristezia mai pli senta,
Mai suna pli siu maun fallomber, freid
La lira, ch’ ei dasperas vid la preit.

Naven marvegl dad umens vegn purtaus,
Che suspirond fan tresta tresta tschera,
Afuns afuns en fossa vegn satraus,
Grad en ses giuvens dis de primavera, —
Las remas, las pli bialas ch’ el vess giu, —
Cun el en foss’ ha priu.




GION CADIELI.

Poesias

Il triembel.

(Nach Igl Ischi, S. 120, 1900.)

Ault ell aria vid duas guttas
Pend’ el saun il tschut de Diu,
Mira cun egliadas ruttas
Si encunt’ il tschiel nebliu.

5„Consumatum“ El suspira,
„Consumatum“ El ei morts:
Sut la crusch la mumma plira
E selegran ils cohorts.

Cheu sestgira tschiel e tiara
10Tras la notg resun’ il tun,
Ord la fossa vegn la bara,
Tut che fui en confusiun.

Mintga plonta che suspira
Trembla, plira de dolur
15Ina mo ei leu che mira
Senza tema e sgarschur.

Ed a quella clom’ en greta
Il scaffider giu dal tron:
„Pia trembla tia veta,
20Trembla ti e tiu affon.“

La glisch.

(Nach Igl Ischi, S. 120, 1900.)

La notg ha en sia fossa
Miu vitg patern satrau.
Las glischs han gia d’ urialla
Il staunchel maun stezau.

5Mo ina aunc terlischa
E trembla tras il stgir.
„Tgei fas ti paupra flomma,
Vul ti buc’ er dormir?“