 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| 266 | Petrus Nonius |
quels s’achiateivan, tenor cuntschaint gia sare brichia sulamaing à noss vschins, dimpersai eir à quels chi ns sun plü remots: Il qual ns es stat ün cuolp usche dulurus & stramantus, ch’ingüna penna nun pudare havair la capacitat d’il descriver cun tuottas sias miraculusas circumstantias, & horribels evenimaints, inunder eir eau in specie, par resguard da mia simplicitat, & per nun vlair incuorrer in privel da ngir avaunt in ils [p. 6] impissamaints & jüdiccis da lgieud literata, sco ambitius & temerari, havess ngü occasiun d’interlascher la descriptiun da quel; Il qual vess eir fat, scha latiers nun m’havess dat ardimaint la consideratiun da mia vocatiun, quala stim chi vengia à cuvernar la part gronda da meis defects, chi ngaren observads d’ün subtil lectur, ilqual giond in sai svessa, & considerond meis ministeri via da la part batüda, in quists calamitus & conturbluss temps, fare da sai svessa il jüdicci, chia stuviond l’infortunio cun ils miraculuss evenimaints in quel observads, esser à mai sco ordinari Minister da la Baselgia, il plü bain cuntschaints, eir la descriptiun di quel, quaunt manchuossa & imperfetta quella mà possa esser, nun sea statta da spettar d’üngün, scha brichia di mai; Sün il qual im laschond, vengen sainz’otra circumvagatiun sün il fat svessa.
In il pudar da l’intêra natüra, & specielmaing terribbel schbrüir da munts & vals, il qual da lgieud jüditiusa & pietusa ngiva observâ sco ünna vusch dal adirâ Dieu, ch’ins imnatsches qualche greif chiastiamaint, eirans la gronda part in confusiun & schnuizzi, mo brichia in impissamaints tals, sco scha Dieu gnis quella vouta à ns batter be cun quella perchia, cun la quala el usche scharfamaing ns ha perchieds. Perche considerond las naifs crudadas in quist Anno 1720. à comparatiun da quellas, chi eiran crudadas Anno 1682. ns pareiva chia quellas, impustüt via da la part gronda dal comün, nun ns deivan imnatschier ünna usche gronda starnüda: In ils quals jüdiccis però geivans totalmaing ad errur! Il event ha mussâ, ch’ils pochs, ils quals veziond cun Job, da dalönsch naun il mai à ngir à nossa vouta, s’indubitond bandunetten lur chiesas, sean stats plü prudaints, & da plü maturs jüdiccis & sentimaints, co ils blers chi stimond d’esser sgürs in lur havdanzas, nun s’ chateiven quella saira els sulets laint, mo eir in cumpagnia da plüs persunas, qualas restond in chiesas lur, ù sül main [p. 7] in lur contradgias füssen stattas sgüras & [humaunamaing tschantschond] our di tuot privel. Mo merra, ins chiatond in quist tertio cumpongs dals Jüdeus, ns va eir à maun, sco giet ad els. Quels nomnadamaing, nun fond stimma dals avisamaints da Dieu, ils quals el ils feiva tras signels & straungezzas [s’ veiva viss eir tiers nus, 2. sulais à peer, & qualche temp avant in la schüra not ünna pala d’ fö cun ün mong simil al charbun à schvular per ajer be à la vouta dal lavinær,
