Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/268

254 Chianzun

8. . . . puchiads. Ins han causad
. . munts usche sa schiargen
. . . puchiats. Tals grōds scuflats
. . . er no gio vargien.
9 . . . umanzâ. Quel grond scufflâ
. som il muot plitschessa
. es rivâ. Fin gio las chià
Con grond’ frantur & prescha
10. . . . saira d’ not. Intuorn las ot
[f. 2a] D’ lottavel di d’ Favrere
D’ set tschient & vaing. N’ sa toc quel daint
O’ Deis che spejal clêre.
11. Un guaut manâ.       Eir fin las chià
O’ Deis che grondas luottas
Ha eir schfrachiâ.       Con sai manâ
Davent var duos pigluottas
12. Es gnü n’ las chià.       Ha dazipà
Mo chiasas vang & sese
Traidasch à quà.       Dafat splanà
Las otras rot gio’ ls mürse.
13. La prüma chià.       Ha cummanzâ
In chia Cla Nuot Padruotte
Ingün non sa.       N’quella chiattà
Mo l’ muvel mazà tuotte.
14. Nin otra chià.       Waino chiattà
Sa Duonna con la filgia
La Duonna d’ vaint’.       In quel momaint
Mazada d’ la Lavinna
15. La filgia staif.       In quella naif
Restad’es quà clutrida
Huras daschdot.       Dapo quel dot
Wiva la vain survgnida.
16. Eir spær rump’aint.       In quel momaint
La chià da Tumasch giote.
Tsching quà chiatads.       Quater mazads
Dafat restads sül botte.
17. Dalönssh davent.       In quel spavent
Sa filgia stat purtada
[f. 2b] Mo viva quà.       La vain chiattà
Na Côss’es stat schfrachiada.