Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/153


La Sabgienscha da Iesu filg da Sirach 135

ais huotz viff, damaun mort. Che voul adruær superffgia la terra & la tschendra? perche las zerps, verms & bestias vegnen ad hartær l’g hom mot. L’g principi da la superffgia ais la rebelliun dalg hom incūter Dieu, & l’g cour chi ais mno giu da sieu creæder. Mu la superffgia ais l’g parschēdimaint dalg pchio, e chi ho quella vain à spander our chioses schmaladidas, infina taunt ch’el ais aruino. Per aque schuerguogna l’g Segner las cūpagnias dals noschs, & tæls in la finn cupich’el suot sura. L’g Segner tira l’s Princips giu dals sezs, & aschainta in lur pè l’s bandus. L’g Segner dscharischa our las arischs dals pouuels superuis, & in lur lœ implaūta [p. 33] el cun hunur l’s hümils. L’g Segner cupichia l’s paiais dals pouuels, & l’s chiassa da fuons sü our da la terra. El l’s hauiãd skiantôs l’s leiua dauend, & l’s metta à giperi, e chiassa lur memüergia our da la terra. Dieu chiassa la memüergia dals superuis, & lascha l’algurdênscha dels hümils d’cour. La superfgia nun ais creæda in la lieud, nell’l’ira furiusa in la schlatta da las dunauns. Elg ais ün sem hūdraiuel, l’g sem dalg hom, en sem hundraiuel quels chi temman l’g Segner. Elg ais ün sem dschsundro, l’g sem dalg hom, ün sem dschsundro quels chi surpassen l’s cūmandamaints. Vn sem stæual sun quels chi temman l’g Segner, & üna hundraiula plaunta quels chi l’g vœglan bain. Vn sem dschsundro sun quels chi schbüttan la ledscha, & ün sem fallatschus quels chi surpassen l’s cummandamaints. Intraunter l’s frars ais l’g plü innauaunt aquel chi l’s aredscha, mu plü innauaunt co quel sun quels chi temman l’g Segner. La temma dalg Segner oasta chia l’g aridschamaint nun vegna alg main, mu per la dürezza e superffgia s’perda quel. L’hundrênscha taunt dalg arick sco dalg pouuer & dalg innauaunt, ais la tēma dalg Segner. Sco chia nun ais appusaiuel da schgiamgiagiær [p. 34] ün pouuer chi ais sabbi, vscheia nū s’cuuain ad hunurer ün arick chi ais ün furfant. L’s princips, l’s guuernaduors l’s pusaunts, sun in hunur, impero üngün d’els nun ais plü grand co ün chi temma l’g Segner. Quels chi sun in libertæd vegnen à seruir ad ün famalg schkæff chi ais sabbi, & ün hom scoart cura el vain amusso schi nun vain el à brūtlær, perche ün ignoraunt nun vain ad hauair hunuors. Nun piglær schküsas da nun fær tia lauur, & nun t’trupagiær da quella træs la superffgia in l’g têmp schfadius. Perche ün chi lauura & ho abundaunza da roba ais da plü, co ün chi s’daporta superffgiamaing & ho chialastria d’paun. Filg t’cungüsta hunur træs la bandusezza da tia oarma, & l’g do quella hunur ch’ella merita. Chi voul dijr chia quel saia giüst l’g quæl pechia incūter si orma? ù chi voul hunurær quel chi dschfamma sia vita? L’g pouuer suruain hunur per amur da sia scientia e sia temma da Dieu, & l’g arick ais in hunur per amur da sias arichezzas: mu scha quel chi ais pouuer ais hunuro, quaūt plü gniss el ad