Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, I.djvu/608

Igl Onn de Fomaz de 1817
579
Ah, po unviern cuozasz pli ditg!
Veing ei mai ninna fin?
75O gie! carstgieun per tiu castig,
Per vus tutts finadin.
La parmavera ei dalunsch,
Bia eunc pli lunsch la stad,
Et il attun eunc bia pli lunsch,
80Che dat buldontadat.
E schon uss' vits eran arcuns,
Vits eran tutts tschalers,
La casa vitta tochen funs:
Ei dev' gniang per daners.
85Mei pauper! gresch' uss' il carstgieun,
O Dieu! ti eis schi crius!
Denton che larmas de siu seun
Compognien sès suspirs.
Et era vits eran clavaus:
90D' udir ei fieva mal,
Co vid' cadeina ferm rantaus
En fom migiev' gl' armal.
Siu pavel er' en zun bia logs
Mo dascha, barba peing:
95Ei er' solet, ch' ils magers oss,
Il tgir, ch' ensemen teing.
[p. 13] Aber mai thiers ei eunc quei tutt!
Tgei fa bein il carstgieun?!
Da maglias ei gie quell tutt blut,
100Da fom sposs' il siu meun.
Denton er' bein l' unviern passaus,
Ch' er' staus schi liungs e crius,
Uss' er' il tems bein arrivaus
De parmaver' à nus.
105Mo trests fastaitgs, che veva schau:
Fumada paupradat;
Et il carstgieun vev savanzau'
Pussonta schvachadat.
La glieut parevan en verdat
110Schi magers e sblichi,
Sco' d els muncass la sanadat,
Sc' ord' leig lu stessen si.
Sco ch' els ord fossa dilg unviern
Vegniessen destadai,
115Sco sch' els en leu dil nauscha vierm
Roiss fussen attacai.
Lur eilgs eran lunsch en fuppai,
La fom ord quells parev';
Lur fatsch' han els schi zun midau,
120Ch' in els bucc conischev'.
Bucc pli legrav' els in bien spert,
Bucc pli solaz e spass:
Calur de mort er' lur confiert,
Lur tgiau curdav' a bass.
125Tristezia vev' lur spert surdau,
Lur eilg muoss' confusiun,
[p. 14] Malenconi' eis compigliau
Che dev' desperatiun.
La fatscha ruassav' la mort
130Cun gronda streuniadat,
Schmanatscha de mussar il port
Tier la perpetnadat.
Tschitschav' ord l' oss' il saft, maguol,
La poss' ord pei e bratsch,
135Per els tutts lur' en siu ruoilg
Portar e' ilg ner tarratsch.
Sin in bastun mav' sepussont
Ilg um da fom spossaus,
Genont sin quell e tutt tremblont:
140Et uss' gniev el tarraus.
… Vesev' ins lu in viandont:
Semeglia ded in spert —
Sche er' quell in carstgieun seccont,
Ne ch' ei er' mo siu spert.
145Mo curch' il um entscheiv' morir,
En foss' a senclinar
Ah grazia! entscheiva a florir
La tiarr' e vardagar.
Tarratsch entscheiva a verdir,
150Il luft uss' flada caul,
Et il pomèr or' a bromblir,
Gl' utschi legresch' e' ilg aul.
De Diu la gronda majestad
Se muoss' ent' la natir',
155Che ei de Diu mai spir buntad
P' ils sgraziai ventir'.
[p. 15] Veseis! la parmaver' er' cheu
En tutta sia splendur:
Tutt' la natir' niev nescha neu
160En gronda terlischur.
37*