Pagina:Calendar ladin 1912.djvu/13

pagina:47 bën, anzi ’nfina che ’l ie mòrt, ’ŋ pò dì, dal blo’ gras che ’l fòva deventà. Can che ’l fòva mòrt, òva ’l vödl ’n vöre ferdrús y s’ à ’mpessà, che ’l guardián ’l òva-pa möfun plu segúr castigà y cundanà a deventè y restè mušát tëmp de si vita. Sta stòria ie metud’ òra a pòsta per mustrè, cò che de rie ğënt per pura malizia y cun blo’ bauğíes pròva, no mè de ’ngianè la bona ğënt, ma ’nfina-mèi de mëter ’n ridicul la virtù crestianes y la santa religión. Schivë-ve y temë-ve da chëi che rešona gën di pröves, di capuzíneri, dela múnighes i di cunvënč.

Na viva pra mëisa da nòza dela mëssa nevöla de Segnëur P. Capuziner Piere Damián Verginer da Bula.



I.
Na ciantia metëss-i gën òra
A unëur del Segnëur Premeziánt;
Ne sè pò, še vëgne da-in-òra,
Šën fèš-i na pròva d’ intánt.


II.
Per vo, Segnëur Pater Verginer,
Per vo vèl sta pue’ de cianzón,
Šën che sëis deventà capuziner,
Vo, nòš pitl mut da Anción.


III.
Ve diše mè-drë doi paròles,
Ma drët ala bòna y böl brèt;
Savëis pu ch’ è fa pitla scòles,
Y chëles mò massa da frèt.


IV.
Audíde šën cie che ve diše,
Y cie che è ’ncuei usservà;
Mè-drë che vòš cuer se-la riše,
Pò sons ’nce ie cuntentà.


V.
Ciauzéi n’ ëis-a drë’ ala mòda,
Pò ğëis mò deschëuz ’ncantëur;
Che še ruvessais te vèl bròda?
Pò fosse-l ‘n föter bur lëur.