— Dic, age, mi Meri: et nani, nunquid arundine versus
decantare decens vel non, servabimus. — Ille: — Ut bene quam grandis fuerit, si nostra meretur
musa, tibi pateat sii vis venerabilis Argus, 90pastorale decus, paucis presummere verbis,
durri cupias, tendo, demum venturus ad omne
quod queris. — Tunc ipse: —Volo. — Sic ille resumpsit: — Nescio si montes unquam nemorosaque plana
nosti que gemino resident contermina ponto 95ausonico, magno condam disiuncta Peloro
tyrrhenoque freto, Sylle locus atque Caribdis.
Hic Argus pastor, merito cantandus ubique,
vivus erat silvis. Niveos hunc mille per arva
et montes collesque leves camposque per omnes 100audivi servare greges, et pabula cunctis
et rivos umbrasque simul prestabat apricas.
Nec melius quisquam frondes novisse salubres
aut soles imbresque graves seu flumina dira
et pecori fetuque novo fertur; quia novi, 105hoc ideo refero; nec rerum reddere causas
Silvanus potuit melius, non maximus Athlas
cognovit celum potius, non poma dracone
pervigili servata magis. Que plura requires,
dic, bona pastori? Non Argum vivere talem 110invenies, totas si lustres undique silvas.
O! tibi si quanto tangebat carmine colles
exprimerem, vix ipse feres. Nam iudice certent
Anthiopa satyroque satus, qui menia Thebis
imposuit plectro, vel magnus tracibus olim 115vates dulciloquus, silvas qui traxit et annes.
Ysmenus Dirceque ferent: si saxa revulsit
hic muris cythara, divos disvelleret Argus;
Ysmarus et Rodope dampnabunt vocibus Orphea.
Quid tibi nunc referam? Noster, cui tura paramus, 120amfrisius pastor vix q uiret tendere secum
vocibus aut calamo vel nervis. Aspice quantus
