Dulcisono resonat cantu mitissimus aer. MiraSilvius. refers; sanctamque puto sedemque deorum
quam memoras silvani. Sed quisnam presidet illi?
Et comites, mea nata, refer ritusque locorum. HacOlympia. in gramineo summo sedet aggere grandis
Archesilas, servatque greges et temperat orbes;
cuius enim si forte velis describere vultus,
in cassum facies: nequeunt comprendere mentes.
Est alacer pulcherque nimis totusque serenus, 205buius et in gremio iacet agnus candidus, ex quo
silvicolis gratus cibus est, et vescimur ilio;
inde salus venit nobis et vita renatis.
Ex his ambobus pariter sic evolat ignis,
ut mirum credas; hoc lumen ad omnia confert: 210solatur mestos et mentis lumina purgat,
consilium miseris prestat viresque cadentum
instaurat, dulcesque animis infundit amores.
Stat satyrum longeva cohors hinc undique supplex,
omnis cana quidem roseis ornata coronis, 215et cytharis agni laudes et carmine cantat.
Purpureus post ordo virûm venerabilis, inquam,
et viridi cunctis cinguntur tempora lauro.
Hi cecinere Deum stipulis per compita verum,
et forti sevos animo vicere labores. 220Agmen adest niveum post hos, cui liba frontes
circumdant; huic iuncta cohors tua puledra manemus
natorum. Crocei sequitur post ordo coloris
inclitus, et magno fulgens splendore sonora
voce deûm laudes cantat regique ministrati 225quos inter placido vultu cantabat Asylas,
dum sii vis assumpta prius sum monte levatis. Ergo,Silvius. precor, noster montem conscendit Asylas?
Emeruit, nam mitis erat fideique vetuste
preclarum specimen: faciat Deus ipse revisam! 230Sed die, tene, precor, novit dum culmen adires? ImoOlympia. equidem applaudens iniecit brachia collo,