Pagina:Boccaccio, Giovanni – Opere latine minori, 1924 – BEIC 1767789.djvu/298

292 nota


nunc quoque nec suadet celum nec frigida Phebe
pastorum modulos, spondet minus umbra quietem.
Uritur omnis ager, sed habent incendia mundum, 30
aspice, nam minimas contraxit populus umbras;
nonne canes, tremulis lambentes ecthera linguis,
stagna lacusque petunt et siccis faucibus ardent,
et sitis implacata magis quo plurima potant?
Et quondam virides squalent in pulvere frondes, 35
mirtus cum lauris edera ac, que nexibus ambit
arboreum corpus, solitum posuere decorem.
Consonat hinc multa raucum nemus omne cicada;
sibila dant pavide milvi per inane volucres,
et male que false usa est commertia lingue 40
ales, cum nigrum traxit per membra colorem,
inmemor exercet mendacia guctura pene,
per quis eque suas certatim reddere voces
molitur cetus discordi garulus ore.
Omnia nunc varios confundunt murmura versus; 45
quid, si igitur cantes? quid, si canat ipse Menalcas?
quis operis fructus? Nullas mulcebitis aures,
irrita sed potius tradetis carmina ventis. —
Talia dicta dedit Meris, curri forte Menalcas
adveniens subito dextram comprendit amici, 50
sic referens: — Quando nulla est modo gloria Musis,
cedamus, saltusque ultro repetamus amenos,
pabula qua nivei tondent armenta coloris. —
Ille minor sequitur componens fronte galerum;
leva tenet virgam raptam de stipite querno. 55
Dum simul incedunt, dum verba licentia dicunt,
hunc incepta vocat silvestri vigmine septa;
alter abit multam cererem prebere colonis1.

II. — Al carme responsivo del Rossi tien dietro immediatamente in ZL (cc. 56 v-59 r) quest’altro componimento, che s’intitola: Egloga Iohannis [de Certaldo] cui nomen Faunus incipit2.



  1. Qui il ms. pone «Expliciunt».
  2. Anche qui le parole mediane furono abrase. L’Hauvette credè di poter indovinare, piú che scorgere, Boccaccii nella lacuna (Notes cit., p. 139, n. 1), ma lo Hecker stabilí qual fosse la vera lezione originaria (op. cit., p. 37). Alla fine deli’egloga si legge: «Explicit Faunus feliciter».