et nitidos rivos turpi sordescere limo,
ac circum ripas calamos crevisse palustres.
Quod meritum? quod triste nefas? quod crimen avitum
vel fortasse tuum potuit tot superis iras 90 iniecisse tua cum clade? Miserrima quis tam,
quis tam dira deus permisit lapsa? quis orco
eduxit pestes in te? quis, queso, labores
excudisse tuos potuit tristesque ruinas?
O ruber ortorum custos, cui pulcher achantus 95 aggere surgebat viridi canumque ligustrum,
et quem puniceo quondam cum flore roseta
et molles viole stabant et lilia circum
ybleusque thymus, nigra et vaccinia tecum
crescere sunt solita, an cernis quam creverit uncus 100 carduus, et vacuus surgat paliurus in ortis,
ulvaque vel saturis onagris suspecta cicuta?
Ha! faunum pietas, fertis, dryadesve sorores,
quis stipula totiens frondes virgultaque movi,
hoc spectare nefas? Video sine vitibus ulmos; 105 vix hedere vivunt. Solitos flavescere campos
en vacuis plenos prospecto horrescere avenis;
piscosíque lacus, pontus fluviique quiescunt;
cortex nullus inest, resonant nec litora tonsis,
et passim video sparsas, heu! vasta per arva 110 infectas tabo pecudes morbisque capellas,
pastoresque graves per sordida lustra ferarum
dispersos, turpique fuga neinus omne relictum est.
Alcestus trepidans abiit, tremebunda Liquoris
in dubium liquit silvas evecta per altum. 115 Omne decus periit, luctusque laborque supersunt.
Plangite, silvani veteres, heu! plangite mecum.
Silva decus nostrum periit, pereamus et ipsi. —
Hec ubi dieta dedit, manibus lacerasse capillos
implicitos vidi; tandem quasi vieta resedit. HeuPamphylus. miser, heu! video que sit sibi causa doloris:
indignum facinus lacrimis revocare putabat
