 |
Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. | |
X
Olimpia Morata
praeclarissimae d. laviniae ruverensi ursinae
in Christo Iesu S. P. D. Laetata sum vehementer mihi in tantis nostris aerumnis occasionem ad te scribendi oblatam fuisse, quo te tamquam mihi amicissimam, et omnium mulierum charissimam (matrem excipio) de rebus nostris certiorem facerem, ut non tam nostram vicem dolores, quam de praesidio Dei nobis gratulareris. Scito enim nostram saluterò iam longo tempore in summo discrimine versatane fuisse, et adhuc versari, nosque multis periculis undique cinctos fuisse. Nam et a maximo exercitu duorum episcoporum Wirceburgensis et Bambergensis, et a copiis ducis electoris Mauritii. ducisque Brunsvicensis et Norimbergensium praeterea obsessi fuimus, propter marchionis Brandeburgensis exercitum, quem ille in hac urbe collocaverat. Sed Deus ita nos texit et tutatus est, ut nullus (prorsus incredibile dictu) a tormentis illis, quae dies noctesque maximo cum impetu iactata fuere, interfectus fuerit; illorum impetum a nobis propulsavit et propulit, qui etiani in omnibus malis et damnis, quae bellum dare solet, praesto adhuc nobis est, nobisque in hac annonae cantate, quae maxima est, quae ad victunt necessaria sunt, benigne adhuc praebet. Multos etiani fere ab inferis excitavit; nam contagione militum, quibus urbs refertissima est, morbus adeo gravis pene omnes cives invasit, ut etiam mentis dolore fere dimidia pars civium mortila sit. Affectus fuit etiam tali morbo mei amantissimus maritus, et ita graviter ac periculose aegrotavit, ut illius vitaes pes nulla ostenderetur. Veruni ille, qui solet ad inferos deducere, maximis et continuis ecclesiae precibus ac meis illuni reduxit, mei misertus, quae tantum dolorem ferre non potuissem. In omnibus vero malis istis, unico solatio usi fuimus, verbo Dei, quo nos sustentavimus, et propter illud nunquam ad ollas Aegyptiacas respexi, sed mortem hic oppetere malebam, quam
