L'istorgia dall cavalier Peter et da la bella Magullonia

romancio

1905 Indice:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu L' istorgia dall cavalier Peter et da la bella Magullonia Intestazione 8 febbraio 2021 75% Da definire

Üna Historia da Alexandar lg Pitschan Alchiünas Bellas et Nüzaivlas Histoargias
Questo testo fa parte della raccolta Rätoromanische chrestomathie
Volume VII
[p. 14 modifica]

L’ISTORGIA DALL CAVALIER PETER ET

DA LA BELLA MAGULLONIA.

L’ISTORGIA dall cavalier Peter

Et da la bella Magullonia,

Chi eis dvanto dall

Ao. 1535.

(Ineditum nach Ms. Zar.)

Co chia que Petter stett lung temp in la cuortt da que grond soldaun in Alexandria u in Babilonia et gniva tniou chier da que soldaun, sc(h)o chi’ell füss siou eian fillg.

Que soldaun nun pudaiva havair ingiün dalett, sch’ell nun vaiva que cavalier Petter tar ell. Inparo que cavalier Petter havaiva adüna in sen la bella Magullonia, perchie chi’ell nun savaiva, ing[i]ua chi’ella füss ngida via. Et s impis[s]et da vulair pi[g]ll[i]er licentia da siou signur et ir a tscherchier seis bab et mamma. Et gratagiet ün di, chia ll solldaun fet üna granda feista et deiva duns alla lgiout sün aquella. Co vset que [f. 30b] cavalier Petter que temp et s bütet avaunt ell sün la snuogllia et dschet: „La gratia dell signur, eug sun sto ün grand temp tiers vuss in vossa cuort, et tras vossa gratia he eir drizo oura bgieras chios[s]as ad otra lgiout. Mu a mi nun heia me giavüscha ünguotta. Perque quaista vouta völlg giavüschar da vuss quaista gratia. Chia vuss nun vögllias tscherchier da que fatt, eug s völlg ruver usche da cour.“Co dschetall: „Chier Peter, a nun ais brichia poch, chia tü m hest aruo per l’otra lgiout, schi heia fat da buna vögllia. Quant pü bgier, scha tü ngis[s]ast ad aruer per te sves[s]a, quant pü (d)[t] völlg eug fer cun bun cour que chia tü vainst a m dumander a mi. Giavüscha pür chie tü voust, chia da me nun dess rester per quella gratia.“Fütt que cavalier Petter cuntaint et dschet verss ell: „La gratia dal signur, eug nun giavüsch otar da vuss, co chia vuss m vögliass fer üna gratia, chi’eu possa ir a chiasa tar meis bab et mamma, perchie taunt chi’eu sun sto in vos[s]a cuort, nun he eug me saviou novas d ells. Perque giavüsch eug üna gratiusa licenzia. Perque nun s lasche displas[ch]air.“Mu cura chia ll soldaun udit que chia que nöbell cavalter Petter dschaiva, schi füt el gritt et dschet: „Chier Petter, bun [p. 15 modifica] amich, eug t arouff, chia tü vöglliasch lascher tiou ir davent sur üna vart, perchie tü nun poust ir in ingiür, chia tü vegnasch tniou pü bain co tar me, et nun vainst ad havair üngiüns paraints, chi t fatschan usche dal bain co eug. Perchie eug t völlg fer partzura da tuot miou paiais, et incuntar te me nun he eug dit otar, co quaist da stravier tiou ir davent. Schi am fest ngir gritt, inparo, dimena chi’eu he dit que, schi völlg eug sallver, scha tü m imprumetast, cur chia tü hest chiato teis bab et tia mamma, chia tü vöglliast [f. 31a] darchio turner tar me. Et scha tü fest que, schi fest . . . sco ün braff cumpong“. Aque imprumatet que Petter da s[allvar]. Zieva que lg det que soldaun ün passport(a) [a] trass seis paiaiss et lg dett (ü)[i]n quella uraper sc(h)rit, da chie löe chi’e[ll] ngiva dall paiais dals morfs, et chia l des[s]an servir et sallvar taunt, co sch’ell füss sves[s]a, et lg dar tuott que chi’ell giavüs[ch]a. In aque dett que solldaun bgier ôr et argient et otras zoias et clinöz. (H)allura pi[g]ll[i]et que Petter que chia ll soldaun lg det, et pi[g]ll[i]et licencia per siou ir davent, cridet bgiers, et ngit in cuort temp in Landrie. Cur ell arivet aco, schi mus[s]et ell sia chiarta a que lutinent dall solldaun. Et cur chi’ell vett let quella chiarta, schi spurdschetall grand’honur et lg mnet in üna custaivla ustaria et dschet, chia tout que chi’ell mangla, lg des ngir datt. Et piglliet que tesori et il las[ch]et far aint in 14 barillgs, chia des[s]an gnir implidass cun sall et in metz lg tes(s)ori

Co chia que Petter voul ir incuntar Provintia.

Et ün di, chia l füt drizo, schi ngitell al port da que mer et chiatet per tuotta fortüna üna barchia, chi vulaiva navigier inversa Provintia, et eira tuot pineda et s vulaiva dallungia spartir per ir inversa Provintia. Et que Petter tschantschet cull patrun da quella barchieta, sch’ell lg vulles piglier in barchia cun 14 barill[g]ss, chi’ell vaiva, et dschett, chi’ell ills vullaiva der in ün spitoll, per que vullet ell fer a sia vögllia. Cur chia ll pattrun da la barchia udit que, schi raspondet ell, chi’ell füss bain cuntaint, chi’ell ngis cun ell, ma las barillg[s] vules[s]all bain cus[g]l[i]er, chi’ell [f. 36b] laschess davouss et nun las mnes cun ell, perchie, sch’ell ngiva in Provintia, schi chiataivall sell avuonda da cumprer. Co resspondet que Petter ad ell, chi’ell nun s dess per que s pisserer, perchie chi’ell vullaiva bain paier, pür chia las mnessan aint, perchie ll eira disspost dad ir aint, co ch’ill plafschess, chi’ell dess fer et chi saia bön. Mu cura chia l pattrun havet udiou la ressposta, schi [s] padimetall et füttell bain cuntaint. Et que Petter paiet dallungia, per chi’ell mates siou sall in la barchia et otar ch’ill plaschet da pigllier cun ell, chia, cun agiüt da Diou vules[s]all ir inavant, cun bott chia ngit buna ora. Lessa nott vetan buna ora,oogle [p. 16 modifica] et fetten trar sü la vella et ngitan zuond vinttüraivells in quella islla nomneda Sagalla, et chiattetan l’ova, chi buglliva sü. Et que Petter eira stangiell, et s rampchiet sün la tera et nun vullet ster pü süll mer. Cur chi’ell füt sün tera, schi giettell per quell’islla via et no, chiatet zuond bella[s] fluorss et sa santett in metz et sa smanchiet uschea via cun quellas fluorss. Et chiattet intrauntar quellas fluors üna, chi eira la pü bella trauntar las otras culluors da quellas fluors. Et la rumpet gio et s impis[s]et bain bott zieva sia bella Magullonia et dschet: „Co chia quella bella flur trapassaiva las otras, uschea eir quella bella Magullonia trapassaiva tuott las otras juvantschellas.“Et cumanzet a cridar da cour et a santir grond’anguosscha in siou cour et s impis[s]et, inua chi’ella pudaiva es[s]ar ngida via. In que s - impisser, schi ngite sön et s mat(i)[e]t gio a durmir, intaunt chi ngiva bun’ora. Co ngite bun ora, et que pattrun laschet cllamar tuotts, chi dessan gnir insembell, chia vules[s]an ir inavaunt. Co vset l patrun, chia que cavalier nun eira, et cumandet, chi’ell dess gnir tscharchia. [f. 32a] Et non lg chiatteten, et clametten da ota vusch. Mo ell [durmiva] usche sten, chi’ell non sentiva inguotta da quell clamar . . . et, nun chiatont, fetan far vella, intaun[t] chia l’ora lg favuriva. Per nun intardar, cumandet, s des[s]an splaiar oura la(s) vella et ir inavaunt. Mu lg cavalier rastet co durmint, infina chia rivetan a quel port, nomno Forteza, et s-chiargietan tuot l’otra roba. Et cur chia ngitan tar quellas 14 barillgs et dumandetan: „Chie vullais fer da quaistas barillgs, chia que nöbell, chi s ho tardo davouss in quella islla, quell, chi vaiva paio bain seis barchiaröls?“. Et dimena chi’ell ho ditt, chie vögllia dar in ün spitoll, co s fetane buondar l ün l otar, in chie spitoll chi’el vullaiva der que, et detan in que spitoll da Sant Petter von Magullonia, perchie s impis[s]etan, chia nun pudessan mettar in ün mellder lö. Co giet que pattrun tar la patruna da quell spitoll et dschet a(t)[d] ella: „Que signur, chi ho quaistas barillgs ais pers, il vullains dar in quaist spitoll, et chia dessas ruar a Diou per quella orma.“

Co chia quella spitollerin chiattet ün grond thesory in quellas barilgs:

d or et argient et otras zojas da quells chi l eira ngieu do per urer per quela orma.

A gratagiett ün di, chia quella spitollarin havett bsöng da sall, et avrit üna da quellas barillgs et chiatet in mettz ün grond thes(s)ori d ôr et argient et otras zoias, et s insuuitt et rumpet eir sü las otras et chiatet sc(h)o in la prima, et dschet: „O tü pouvra chriatüra! Diou haia tia orma, perchie chi’eu vetz bain, chi’eu nun sun suletta cun anguos(s)[ch]asle [p. 17 modifica] et cunturbleda (f. 32b). Laschet bain bot clamar müradars et otars lavuraints et las[ch]et far quella bas(s)ellgia plü granda et fet uschea üna bella basellgia et ün spitoll da servir a Diou. Et tuotas chiossas gietan bain, et giett usche dallönsch que bra(z)[g]izi da quella basellgia, chia bgiera lgiout ngivan co ad urer et manaiven grands duns et allmousnas a quella basellgia.

Co chia que grof et grofa ngittan a va[i]r quella bas(s)ellgia nomneda san Petter von Magulonia.

Que groff et grof[a] gnittan a vair quella basellgia cun granda servitüt et uditan prediant et zieva tschantschetane cun quella spitolerin, et ella lg[s] cufartet a tuotts duoss et dschet, chia nun des[s]an s cunturbller da que chia Diou ha fatt, cun bain chi’ella havess ngiou pü bsöng da ngir cufurted’ella. Mu la bella Magullonia havaiva perss siou reginam da regina et nun vaiva pü spraunza da quell, et eira ngida in disgratia cun seis bab et mamma, mu que chi eira il pü: siou chier Petter. Et que eira ella pas[ch]aivlla cun tuott. Zieva que giet davent que grof et grofa darchio a chiesa.

Co chia que Petter s asdasch[d]et et s impis[s]ett da sia chiera bella Magullonia.

Mu que Petter stet lönch durmanzo in quella isla, et r[e]stet, chia id eira nott, et giet, inua chi’all vaiva las[ch]o la barchia, et cur chi’ell nun la vsett, schi pis[s]etell, chia füss il s-chiür da la nott, chia nun s pudes vair, et cumanzet da ota vusch a cllamar, mu üngiün nun raspondet, et (f. 33a) ell piglliet granda tema in siou cour et det gio, sco chi’ell füss mort, et pardet zuond siou intallett, et zieva cumanzettall darchio a chridar et dschet: „O omnipotaint Diou! nun dess eug üna vouta per meis dits havair düro avuonda, nun poss eug morir! O meis Deis! a nun (a nun) ais üngiün chrastiaun sur tera, chia la svintüra lg saia uschea ida zieva sco a mi. A nun ais sto avuonda, chi’eu hegia pers la bella Magullonia, mia chiera mu[g]ll[i]eir, zieva eira, tras svintüra, ngiou a servir a[d] ün inamich dalla christantat ün lunch temp. Inparo huos[s]a vaiva spraunza da ngir a cuforter meis vellgs. Mo huossa sun pü dastrusch alla mort co alla vitta. Inparo, o omnipotaint, dimena chia tü hest fat usche, schi völlg eug gugient ngir pigllio da te, schi veng eug larg da tuottas svintüras.“ Et chride[t] et [c]ridet et plandschet tuota nott infina di, et lura tscherchietall, sch’ell pudess vair üna barchia, ch’ill giüdess oura, et nun pudet me vair ünguotta. Et cur chi’ell vset que, schi nun s impis[s]etell sün otar, co sün Diou et, chi s aprosmes sia fin, et a ruver a Diou, ch’ill [p. 18 modifica] fes gratia. Co tramatet Diou üna barchia da pas-chiaduorss chi vullaivan pigllier ova sü, chi bu[g]lliva.

Co chia que Petter eira gritt, cur chi’ell s chiattet sulet in quella islla et co chia quells barchiarölls lg chiatetan.

Cur chia lls barchiarölls arivetan in quella islla, schi chiatetan co que Petter, chi eira bott mort, et cur ch’ill vseta[n], schi las[ch]etani ngir pchio d ell et ill (f. 33b) dettan spettzchias et da mangiar et da baiver et lg metetan in lur barchia et cuvernitan aint mellg chia savettan et lg mnetan in la cittett, nomneda Parpona, et lg gu[i]deta[n] in ün spitoll. A ngitan davent 1dad ell et l arcumandetan a quells dall spitoll. Et cur chi’ell füt sto lunck temp in que spitoll, et chia siou fatt ngiva da bain in mellg, et vaiva spraunza da guarir, mu siou cour indüraiva granda inguoscha. Et stet in quella citet amalo l mais et nun eira aunchia saun indrett.

Co chia mattetan que Petter sün üna barchia ett lg mnetan in lg paia[i]s de Provintia.

(H)e gratagiett ün di, chia que cavalier Petter giaiva a spas zieva all mer suainter sia üsaunza et vset üna barchia chi ngiva, et ell giet via tar ells et udit tschantschandt quella l[gi]out lg lunguach da seis bap, et dumandet: „Cur chia vullais ir a chiesa?“Et els dschettan: „Süll pü lunch temp in duoss dits.“Co giet que cavalier Petter tar lg patrun da la barchia et ruet per l’amur da Diou, chi’ell il dess pigllier cun ell, chi’ell eira el da que paiais et füs sto lönck temp amallo. Co respondet que pattrun, chi’ell vullaiva fer per l’amur da Diou, dimena chi’ell eira seis paies(s)aun. Et giett cun ells et santet in la barchia. In que gratagiet üna vouta, chia quells cumpangs tschantschetan da quella basellgia da sant Petter von Magulonia et da que spitoll. Co (c)[d]umandet que cavalier Petter, inua chia füs quella basellgia, s fand grand buondar da que nom, schi dschetane, chia la füss sün quella isslla dall port da Candia (f. 34a). Co füss üna granda, bella bas(s)ellgia et ün spitoll, et chia in quell traivane via bgiers. Et dschetan cun ell: „Nuss as cus[g]l[i]ains, chia vuss giaias in quell.“Cur chi’ell udit que da quells cumpaings, schi ludet ell Diou et dschet, chi’ell vullaiva ster luaint ün mais auntz co s der da cunos[ch]ar, et sch’ell pudess ngir saun da sia mallatia et sch’ell pudes intrav[g]nir quallchiossa da la bella Magulonia, cun que chia numnaivan uschea quella bas(s)ellgia, cun bain chi’ell pissaiva, chi’ella füss morta. Co riv(i)[e]tane in que port da Candia et las[ch]etan ir our da la barchia que cavalier Petter. [p. 19 modifica]

Co chia que Petter gnitt da que paiais et giett in que spitoll da la bella Magulonia.

Cur chia que Petter füt rivo in siou paiais, schi gietall dalungia in quella basellgia et ingratzchiet Diou, chi l vaiva giüdo our da tuotas travagllias infina co. Et cur chi’ell vett uro, schi gietall in que spitoll a pussar sco ün amallo, co d metz chi’ell pudess sallvar inpromis[s]iun. Mu la spitolarin giaiva suaintar sia üsaunza visitaunt tuotts ils amallos et vset, chia quaist eira ngiou da nouff, et lg fet santer et lg lavet lgs mauns et lgs peis suainter sia üsaunza, et lg purtet da mangier et da baivar et purtett aint pans allvs, et lg fet ir luaint a pus[s]er et dschet, chi’ell des dumander tuott que ch’ill faiva bsöng, schi ngis a ngir do. Uschea faivlla, co tress ngis ell ad essar bott saun, cun tuotts ills amalos, chi ngivan tar ella.

(f. 34b) Co chia que cavalier Petter eira in que spittol sün que port da Candia tar la bella Magullonia.

Per ün po temp stett que cavalier Petter in que spitoll, et pigliett tiers sia sandat, perchie quell[>a] spitollari il chiüraiva usche bain, chi’ell s fet buondar et dschet in siou cour: „Quaist sto essar üna senchia duona!“Una vouta s impis[s]et que Petter da sia chiera Magulonia et cumanzet a chridar et dschet: „Ô omnipotaint Diou, (eug sun sto la caus(s)a, chi’eu l’he mneda davent da seis bab et mamma), chia tü m las[ch]ast a savair quallchiossa (a savair) da mia chiera Magulonia, schi vulless eug smanchier totas doll[u]ors. Ô omnipotaint Diou, eug sun eir sto la causa, chia las bestias sullvedias l’haun ma[g]ll[i]eda. Schi t arouff eug, chia tü nun [m] vöglliast laschar vivar lönch in quaist muond. Zainza ella ho mia vitta dollur.“Cur chi’ell havet dit que, schi suspiretall grandamaing. Et la bella Magulonia giaiva tar l ün e tar l ottar amallo, et ngit tar que cavalier Petter et l udit suspirand et s impis[s]et, chie que pudess essar, et dschet cun el: „Chier ami, [s]che s maunchia quallchios[s]a, schi s vain a ngir do,“perchie ella nun voull spargner inguota. Co l’ingratiet ell et dschet, chia que füss l’üsaunza dalls amallos et conturblos; chi’ell nun vulles ünguotta. Mu eir sch’ell s impis[s]aiva, schi s allma[n]taiva[ll] [f. 35a] in siou cour inchras[ch]antusamaing. Cur chia lla spitollar[in] udit tschants[ch]ant da quella svintüra et cumanzet a ll cufurter e ll dumandett da sia travagllia, co dschett que Petter tuott siou mangiall. Mu el dschet tras ün otar et dschet usche: „All ais sto ün fillg arich, chi udit tschantschand da üna bella juvantschella in eistar paiais, et bandunet bab et mamma e trett davent per vair quella. Usche l det Diou vintüra, chi’ell surv[g]nit sia bainvolentia, inparo tuott adascuss, ch’ingiün nun s incurdschet, et la piglliet per mu[g]l[i]eir et la [p. 20 modifica] mnet davend adasc(h)us da bab et mamma. Zieva l’havair mn(d)eda in ün desert [. . . .] et surv[g]nit seis anells. Et noss Signer l ho zupa sia sandat infina chi’ell ngit in quai spitoll, perchie ll me nun ha pudio[u] es[s]ar legiar.“ Tras quells pllets inch[l]egiet la bella Magulonia, chia que eira siou cavalier et chier Petter, quell chi’ella vaiva uschea giavüscha. Mu ella cunttschaiva in tuot siou fer, et per granda algretia cumanzet ella a chridar. Inparo nun la s laschet aunchia cunoschar, mu pü miaivall chi’ella pudet, schi tschantschett ella cun ell.

Co chia la bella Magulonia cuntschaiva siou chier Petter et lg cufurtaiva i[n]cuntar sia chrusch.

Et dschett uschea: „Chier nöbell, vuss nun s des[s]as (f. 35b) scufurter, d imperse vuss s des[s]as vollvar via Diou sainza otar pis[s]er. Scha vus chllamais Diou in agiüt, schi nun vain ell a s banduner, dimperse voass suspirs vain ell a s exodir et que chia vuss ngis a giavüs[ch]ar, schi ngis a surv[g]nir quella chi s vaiva usche chier, que craie a mi alla fe. Co chia Diou s ho chiüro in voss grands privalls, chia vus vais indüro, Diou vain darchio a s agiüder; sc(h)o chia Diou s ho do bgier cuntuorbell, usche vain ell a s dar eir bgiera algretia, scha vus s fidais in ell. Per que ruve a Diou dacourmaing, chi’ell fatscha que, et eug völlg eir eug ruver a Diou per vuss.“Cur chia que Petter udit que cufört, schi stetal sü et l’ingratzchiet. Alura giet la bella Magullonia in quella basellgia et s insnuo[g]l[i]et gio et uret et ingratzchiet Diou, chi’el la vaiva fatta taunta gratia, chi’ella havaiva viviou da vair seis marit aunz co morir. Et cur chi’ella vet uro, schi giet ella et s llaschet fer üna vistimainta da regina, perchie ella vaiva daners avuonda. Ella vaiva bain imprais a dar aint, co chia la daiva fer, da co chi udiva a lla purter. Et fet puzagier sa chiambra süll pü bellg et cust[a]ivall.

Co chia la bella Magullonia as dett da conoschar a siou chier Petter.

[f. 36a] Cur chia tuottas chios[s]as fütan pinedas, schi gie[tla] tar que Petter et dschet: „Miou chier amich, gni cun me, perchie eug s he pino ün baing da laver voass mauns et peis, chi vain a(t)[d] es[s]ar bun, perchie eug he spraunza in Diou, miou craiedar, chi’ell vegna a m exodir et as far frais-ch et saun.“Co gietall cun ella in sia cambra, et lg fett santer gio et aspater allo infina chi’ella ngiva. Lura gietla in sia cambra custaivlla et s tret aint sia vistinainta da reina et s matet darchieu sü sia liadüra, sc(h)o l’eira peravaunt adüseda, chia nun la pudaivan vera otar co ls öllgs alfs et lg nes. Suott quella liadüra havaiva seis bells chiavells, chi eiran sco l or et la ngivan infin la snuoglia. Et giet tar lg cavalier Petter et dschet: „Nöball cavallier, saias legiar, aquia vsais a ster avaunt vuss [p. 21 modifica] vossa chiera muglieir, quella Magulonia, per quella chia vuss vais taunt indüro. Mu eug nun he bricha main indüro per vuss. Eug sun quella, chia vuss vaiss banduno traunter quella laina et gott durmint, et vuss es(as)ches quell medem, chi am vais mneda our dalla chiesa da meis bab, l raig da Napolli; eug sun quella, chia vuss am vais impromis huors et castitet infina l(a)[g] saramaint da noass allaig giüro da mantegnar; eug sun quella medema duona, chi s he mis aint quaista cullauna d ôr intuorn voss cullötz; eug sun quella, chia vuss vaivas do [f. 36b] quells anells, chi eiran stos usche custaivalls. Per que, miou chier Petter et marit, guarde m, sch’eu sun quella üna, chia vuss vais usche hagiou dac[o]ur amo.“In aque bütettla sia liadüra gio d chio, cun que tschantschar la det gio seis bells chiavells sco l ôr.

Co chia que Petter cuntschet la bella Magulonia, sia chiera muglieir.

Ma cura chia que cavalier Petter da Provintia vset quella bella Magullonia zainza liadüra, schi la cuntschettall pür allura in vista, chia l’eira quella chi’ ell vaiva usche suspiro zieva, et stett sü et la bütschett per bun’amur, et cumanzetan tuts duos a chridar d granda algrettia et nun sava[i]van ne l ün ne l otar dir ünguotta üna granda petza. Alura tschantsch[e]tane insembell et radschunetane lönch l ün cun l otar da lur svintüra et travagllias chia vaivan ngiou. Et eug nun poss desc(h)rivar avuonda, perchie m maunchia temp, pallperi, tinta et pennas da desc(h)rivar la legretia, chia quells duos havetan. Po inminchiün cussidrer. Et nun savaivan, chie chia faivan d granda (a)allgretzchia, et s bütschetan lönch et bgieras voutas. Et co chia ells, alla fin ls sarvitta tuott in bain. Et ella dschett, chi’ ella vaiva arfs[ch]iou que thesory in quells 14 barillgs, et dschet, chi’ ella vaiva duvro ün part intuorn quella [f. 37a] bas(s)ellgia. Cur chi’ ell udit que, schi s algretane grandamaing et saretan gio, co chia vullessan laschar a savair quela allgretia a seis bab et mamma. Que nöbell Petter dschet, chi’ ell vess giüro da ster uschea ün mais in que spitoll, et que temp nun füss aunchia passo. Et ella dschet: „Cur chia vessas a pllaschair dad ir tar voss bab et mamma,“chia ngis[s]an sün que di, chi’ eis our que temp, et lgs mner in quaista cambra, schi lls vullessan [s] der da cunuoschar. Cur chi’ell udit que, schi fütall bain cuntaint. Lura lg mattet ella in sia cambra bella, et ella durmitt in üna otra, cunbain chia lessa nott nun durmitane brichia bgier per l’allgretia, chi’elle vaiva in siou cour. Et giavüschaiva, chia ngis bot di, co d metz chi’ella pudess cufurter que grof et grofa da lur dölli, perchie lla savaiva, chia d eiran zuond scuffartos et agravoss par lur fillg. Ma nun eira pü co aunchia [p. 22 modifica]4 dits da que mais, chi’ell vaiva giüro da s der da cunoschar a seis bab et mamma.

Co chia la bella Magulonia gnitt tar que grof et grofa a ruver chia ngissan la prüma dumengia tar ella.

Mu la damaun as vastitla cun quella vestimainta, chi’ella eira adüseda da purter in que spitoll, in quella chia que cavalier nun la vaiva cuntschüda, et piglliet litzentia dad ell, et giet dallungia tar que groff et grofa. Et ells la purtetan grand’hunur et l’arfs[ch]ettan miaivallmaing, perchia lla vseivan zuond gugient, et la fetan tschantar tar ells. Cumanzet quella spitollarin a tschantschar uschea: „La gratia dallg signur et signura, eug sun gnida tar vuss per s declarar ün miou sömi da quaista nott passada, co d metz chia possas [s] legrar et vivar in spraunza [f. 37b] Eug m ha insumgiada, chia noss salvadar Jessuss Christus ngiva tar me et mnaiva per ün maun ün bell juvan cavalier et dschett cun me: „Quais[t] ais quell medem,“chi’eu et lg signur et la signura havains usche devotamaing uro per ell, chia Diou maina novass d ell. Et eug nun he pudiou fer cun da main da ngir a s dir que, per chie eug se bain, chia d - essas gram[a]tius per caus(s)a da voss fillg, inparo craje tschert, chia vuss ngis in cuort temp a ll vair viff. Et per que s arouf eug, chia vuss vögllias piglier davent quellas vistimaintas nairas et lascher metar vistimaintas d algretia.“Cur chia que groff et grofa uditan que, schi fütan legiers, cun bain chia l eira dür et greiff da crair, chia que Petter vivess aunchia. Inparo, per far adachiar a quela spitolarin, schi cumandetane, chia dessan pigllier davent quella[s] vistamaintas nairas. Et ruvettan, chi’ella des ster a giantar cun ells. Mu in siou cour nun la daiva1 uschea. Per que dschettla, chi’ella vess da far a chies(s)a et ruvet chieramaing, chia des[s]an ngir la dumengia a tschantschar cun ella in quella bas(s)ellgia, chi’ella vaiva buna spraunza, chia Diou mness novas. Et ells imprumatetan dad ir.

Co chia la bella Magullonia gnitt davent da que groff et grofa et gnitt darchio tar siou chier Petter, chi la spetaiva cun granda algrretia, et ella dschet, co chia l’eira ida a maun.

(H)allura gnit la bella Magullonia tar que Petter, quell chi la spataiva cun allgretia. Et ella al radschunet, co chi l’eira ida a maun. Schi pis[s]ett ella da s far vastir, perchie ella savaiva, ch’i ngivan. [f. 38a] Et laschaiva fer vistimainta a que Petter et eir ad ella. [p. 23 modifica]

Co chia que groff et groffa gnittan sün que di, dumengia, in que spitoll.

Mu cur chia fütt la dumengia, schi pigllietall tuott siou pövall et gietan in quella bas(s)ellgia da sant Petter von Magulonia et uditan predgiand, et cur la predgia füt lgivreda, schi piglliet quella spitolarin et lgs mnet in lg spitoll et dschet cun ells, chi’ ela vulless tschantschar ün plet dascuss, inparo chia stues[s]an ir in sia cambra. Co fütan zuond cuntaints. Mu cur chia ngitan tar quella cambra, schi la spitolarin dschet, chi’ ella stuaiva ir a visitar ün amallo, chi eira fich agravo, et dschett a(t)[d] ells, scha vssessan lur fillg, scha ll cuntschessan? Co dschetane: „Schi“. Mo cur chia gietan in quella cambra et chia que Petter vset seis bab et mamma, co alls curittall incuntar et ells l cuntschetan dallungua. Co cumanzettane a ll branchlar. Mu nun pudetan tschantschar inguota in bain lönch. Lura giett oura la novella, chia ll cavalier Petter eira darchio turno. Co ngit nöballs et nöbllas a ll artschaivar, et lg spurdschetan grand’hunur, et tuotts eiran legiars. Zieva que cumanzet que groff et 15 grofa a tschantschar cun lur chier filg Petter, et dumandetan, co chi l eira jou a maun.

Co chia la bella Magulonia s dett da cunoschar cun que groff et grofa.

[f. 38b] In aque schi giett la bella Magulonia in sia cambra et s tret aint, süll pü bellg chi’ ella savett, da ragina, et cun bott chi’ ella pudet, schi gietla in lur cambra tar ells, et cur chia lla groffa et grof vsetan la bella Magullonia, schi s fetane buondar, inondar no chia ngis quella bella juvantschella, chi nun eira cuntschainta. (H)allura stet que Peter sü et la piglliet in siou bratsch. Mu cura chia la lgiout vsetan que, schi s fetane tuots grand buondar, et ell dschet: „La gratia dall signur bab et signura mamma, quaista juvantschella ais quella medemma, chia per caus(s)a . . . chi’ eu sun sto trat davent da vuss, et sapchias, chia quaista ais üna figllia dall raig da Napolli.“Co la gietane incuntar et la arfschetan cun grand’hunur, et l ingratzchietan Diou omnipotaint, chi’ell lg vaiva uschea prosparo in siou viedi. Mu quella nuvella giet our per tuot lg paiais da Provintia, ca chia que Peter nöbell et la figllia d ün raig eiran ngious insembell in la bas(s)ellgia gio sant Petter von Magullonia. Co giet nobilltad e puragllia, a pe et a chiavallg, a l revarir, et lg fetan granda hunur. Et per algretia sutaivane et eiran legiars. Mu cura chia seis bab et mamma uditan las travagllias et svintüras da ells duoss, et chia Diou lgs vaiva giüdos our da tuotas, schi piglliett que groff seis fillg Petter per ün maun et lg mnet in la basellgia da sant Peter von Magullonia, et quella groffa pigliett la bella Magullonia, et s insnogllieten gio et ludetan et ingratietan Diou. [p. 24 modifica]

[f. 39a] Co chia que Petter et la bella Magullonia gnitan datts inssemball.

Mu cura chia vettan fat quella oratiun, schi dschet que grof cun seis fillg Petter: „Eug völg, dimena chia quella juvantschella ho indüro taunt per te, chia tü la spusast per tia mugllieir.“Co dschet que nöball Peter: „Chiar bab, cur chi’eu l ha mneda our da la chiasa da seis bab, schi ais sto mia vögllia da lla spus(s)er, inparo tras vögllia da meis bab et mamma suni eug cuntaint da lla mner a bas(s)ellgia.“Et usschea lgs det ün uvais-ch insemball. Et la grofa det ün ane a que Petter, chi’ell la pudess spus(s)ar. Alura tn(a)[e]tane üna granda feista et allegria in tuot que paiais, chi düret 15 ditts. Et la bella Magullonia plas[ch]et zuond bain all pövall, et dschaivan, chia in üngiüna creatüra nun s pudess chiater taunta chiarineza co in quella. Co fetane granda festa et alegria, et inminchiün vullaiva fer mellg per apllaschair a que signur et signura. Zieva que vivet que grof et grofa 10 ans et alura muritane (Mu cura chia que füt tuot passo, schi stet aunchia que grof et grofa 10 ans in buna pessch et lura muritane) tuots duoss et fütan sepullious in quella bas(s)ellgia da sant Petter von Magullonia. Zieva ells vivett que Petter ett la bella Magullonia 10 ans et vetan ün bell fillg insemball.

[f. 39b] Et que fillg ngit grand et pus[s]ant, et zieva que tuot
ngit ell raig in Napolli et grof in Provintia. Et que
Petter et la bella Magullonia mnetan üna buna
vitta inavaunt et s ametan taunt, sco
scha fuoss sto ün medem cour, cun buna
pesch. Et cur chia muritan, schi
gnitane sepullious in quella
bas(s)ellgia da sant Peter von
Magullonia. Et aunchia hoz
in di ais in que lö, inua
chia la bella Magulonia
vet fat, quella
basellgia, schi
vain la nomneda
uschea. Et l’
hunur et la
gloria a
Diou sulet.
Amen. Finis
Finiss.

  1. d - eira?